De legende van de blauwe wolf

Pell,de centour met de boog,gebaarde dat ik moest gaan zitten.dat deet ik en Ruco begon te vertellen:
"de Spiritwolf,of eigenlijk Lydia leefde in dit woud",hij gebaarde om zich heen."ze dacht zelf dat ze een gewone wolf was,maar ze was alles behalve dat,zij was het kind van de maangeest.haar huil was als de zilveren stralen,haar vacht was blauw als de door de maan verlichte nacht"
hij stopte even,een koude rilling liep over mijn rug toen hij weer verder ging:
"Zij en aleen Zij,aleen zij was zo bijzonder.in de nacht lichte ze op als ze huilde naar haar moeder.onze verre voorvaderen bestudeerde haar van welp af aan,en wisten meer over haar dan ze van zichzelf wist.met dat Lydia groeide,groeide ook haar zelfkennis.toen ze een volwassen wolf was,wist ze alles.nog steets kwam ze vaak naar de centouren,en op de dag dat ze terug ging naar haar moeder,deed ze een belofte:ze zij dat ze ooit terug zou komen,en maakte een voorspelling op de wanden van het hol waar ze opgroeide,tot nu toe hebben wij hem nog niet kunnen ontcijferen"
miscien kon ik dat!!
lets try!!
"mag ik het proberen?"