Acting Like He Owns The Place

De donkere nacht verdween en maakte plaats voor de volgende ochtend. Vaag kon ik horen dat mam en pap thuis kwamen en een paar minuten later gingen slapen. Ik mompelde iets zonder dat ik het wist en draaide me ongemakkelijk om. De muur was hard, evenals de grond maar de koude was het ergste. Ik had maar 1 deken, jammer genoeg.
'Bill?'
Ik was het niet gewend om iemand bij me te hebben dus was ik het al vergeten dat ik Tom hier had laten slapen.
'Waar ben ik? Is dit jou kamer?' vroeg hij weer.
Geeuwend werd ik wakker. Ik wreef een keertje in mijn ogen en schrok toen ik hem zag.
'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken maar wat doe ik hier?' vroeg hij verward.
'Je viel in sliep in het park gisteren en je werd niet wakker, zelf niet toen ik je omhoog trok. Ik geloof niet dat je slaap problemen hebt,' grinnikte ik.
Hij keek me met grote ogen aan, waarbij hij zijn mond open liet vallen.
'Dat is de eerste keer dat ik je zie lachen'
'Eh, nu dat je wakker bent, kan je terug naar huis gaan,' zei ik nerveus.
'Het is nog maar 6 uur? Het is te vroeg voor school'
'Slaap dan verder in je eigen bed!' zei ik geïrriteerd.
'Nee, alsjeblieft. Ik zal wel op de grond gaan zitten, dan kan je terug in jou bed,' zei hij met bambi ogen.
'Goed, wat jij wil'
Toen hij uit het bed stapte, schrok hij door de rode vlekken die hij zag.
'Wat is dat?'
'Ik had een bloedneus,' zei ik staalhard gelogen.
Geeuwend trok ik het deken over me en drukte mijn hoofd in het kussen. Verward snoof ik de onbekende geur op en kwam tot de conclusie dat het Tom's geur was. Het was niet slecht, dat moest ik toegeven. Die deo moest ik proberen vinden. Ik draaide me op mijn zij en zag dat Tom me aankeek. Hij zat tegen de harde muur. Het viel me ook op dat hij bibberde. Zuchtend rolde ik met mijn ogen en opende het deken voor hem. Hij begreep het gebaar en kwam als een vrolijke puppy op me af. Ik schoof wat op zodat hij plaats had maar alsnog was het bed te klein voor ons allebei.
'Doe jij geen pyjama aan als je slaapt?' vroeg hij.
'Als je hoopt om snoep voor je ogen te krijgen, dan droom je maar verder!'
Hij grinnikte en draaide zich om, zodat hij naar mij keek. Het voelde niet goed aan, daarom sloot ik mijn ogen maar het was ook niet helemaal onaangenaam. Een vreemd tevreden gevoel vulde mijn hart en duwde de eenzaamheid voorlopig eruit.
'Waahh! Je voeten zijn koud! Hou ze uit mijn buurt!' schreeuwde ik geschrokken.
Hij lachte en schoof ze weg.
'Moet je niet stil zijn voor je ouders?' grinnikte hij.
'Interesseert me niet,' zei ik kort.

De korte nacht samen duurde maar een uurtje want dan moest ik me klaar maken voor naar school te gaan. Ik schudde aan Tom's schouder maar natuurlijk sliep hij weer als een blok. Ik schopte hard in zijn buik, waardoor hij uit het bed viel. Kreunend kroop hij recht en keek me verward aan.
'Je werd weer niet wakker dus moest je het maar voelen. Ga naar huis!'
'Waarom?'
'We moeten naar school!'
'Kunnen we dan niet samen gaan? We moeten toch dezelfde richting uit'
'Maar jij moet douchen, andere kleren aandoen en je school spullen nemen! Dat moet ik dus ook doen'
'Kan ik niet hier douchen?' vroeg hij lief.
'En je kleren en school spullen dan?'
'Ik leen wel wat van jou,' zei hij vrolijk.
Wat een verwaande jongen was dat! Hij zei zomaar wat hij wilde zonder te vragen of dat ik dat wel goed vond. Ik had echter geen zin om zo vroeg in de ochtend al kwaad te worden dus rolde ik met mijn ogen en stemde toe.
'Maar ik ga eerst! Het is immers mijn huis'
Hij knikte gehoorzaam en trok het deken weer over zich heen. Ik nam wat propere kleren uit de kast, waarbij ik het bebloede t-shirt wat meer onder andere kleding verstopte en ging daarna naar de badkamer. Nadat ik de dagelijkse routine had afgerond en aangekleed was, bewerkte ik mijn linkse arm en plaatste 17 nieuwe sneeën. Ze waren redelijk diep maar niet zo diep dat het uren zou duren voordat ze een korst vormden. Ik trok de mouw terug over mijn arm en ging dan weer naar mijn kamer, waar ik de snurkende jongen uit mijn bed schopte.
'Jou beurt'
'Kan je me niet wat zachter wakker maken? Auw' kermde hij.
'Als het je niet aanstaat, dan ga je maar naar huis'
'Ik zwijg!' lachte hij, terwijl hij rende naar de deur die ik aanwees.
Ik schudde mijn hoofd door zijn kinderachtige gedrag. Hij had teveel zelfvertrouwen en voelde zich niet eens schuldig dat hij zomaar mijn bed afgenomen had en nu ook nog eens de badkamer gebruikte. Elke normale mens zou wat terughouden zijn, niet? Waarom was hij zo zelfzeker? Hij was zo irriterend! Terwijl ik Tom luidkeels kon horen zingen, zette ik een streepje in mijn boekje dat als een volgende dag telde en verstopte het daarna weer onder mijn bed. Ik wreef over mijn arm en was dan klaar om weer mijn masker op te zetten en naar school te gaan.