Hoofdstuk 43

*** Jamie's pov ***

Vandaag komen de jongens terug naar huis. Ze komen met het vliegtuig terug. Per vergissing bleek er morgen een interview geboekt. Dat hebben ze pas onlangs gemerkt en de enige manier om dat interview te halen was een vliegtuig.
Vol spanning sta ik te wachten op de luchthaven.... En dan eindelijk komen ze aan.
De eerste die in zicht komt is Jack. Meteen loop ik op hem af en ook hij loopt recht naar mij. De volgende seconden weet ik niet wat er juist in me omgaat. Het ene moment loop ik nog naar hem toe, het volgende moment hang ik in zijn armen met mijn benen rond zijn middel geklemd. Zonder verder na te denken vinden mijn lippen die van hem.... Slechts voor enkele seconden, en dan... Dan laat hij me los, kijkt me glimlachend aan en doet vervolgens net alsof er niets gebeurde. Ook ik doe net alsof er niets gebeurde en begroet de andere jongens.... Die staan ons aan te kijken Met open mond en gefronste voorhoofden. "Wat? Zijn jullie niet blij mij te zien dan?" vraag ik wat verwonderd van hun houding. "Maar... Jullie... Huh..." begint Zack verwonderd. "Let it go, Zack. Krijg ik geen knuffel?" reageer ik ontwijkend en ga met mijn armen open staan. "Natuurlijk." pikt Alex er meteen op in en knuffelt me.

"...en die meiden... Onze fans zijn echt geweldig, Jamie. Het was echt één van de beste tours die we al gehad hebben. De fans gooiden zich bijna letterlijk voor onze voeten." vertelt Jack al een uur uitgebreid als we bij mij thuis zijn. Ik heb samen met mama en Chris gekookt zodat alle jongens bij ons konden eten. Daarna gaan ze dan elk naar hun familie. "Dat meisje van gisteren, die mocht er wel zijn. Als ik die nog eens tegenkom dan ga ik er voor." denkt Jack luidop na. "Ik heb eventjes frisse lucht nodig, maar vertel gerust verder." mompel ik en wandel snel naar buiten.

"Hey stranger." Geschrokken veeg ik snel de tranen weg en kijk omhoog. "Matt, je deed me schrikken." breng ik met schorre stem uit. "We begonnen ons een beetje zorgen te maken. Je zit al drie kwartier buiten. Wat scheelt er? Je hebt gehuild." antwoordt Matt en neemt me in zijn armen. "Wat moet je doen als je jezelf beloofde nooit verliefd te worden, en dan plots lijkt het erop dat je wel verliefd wordt?" vraag ik terwijl ik alweer een eenzame traan over mijn wang voel glijden. "Dan moet je naar je hart luisteren." antwoordt hij simpel. "Waarom klinkt dat zo simpel, maar is het dat niet?" vraag ik zuchtend. "Omdat je jezelf niet wil toelaten om je gevoelens bloot te leggen.... Bang om gekwetst te worden." antwoordt hij. "Jack draait wel bij... Geef het wat tijd.... Ik heb enkele gesprekken gehad met Jack... Ik weet hoe hij denkt en wat hij voelt... Geef hem wat tijd." Zuchtend knik ik en laat me nog eens extra door Matt knuffelen. "Waarom ga je er zo van uit dat ik het over jack heb?" vraag ik verwonderd. "Jullie kussen op de luchthaven, jullie kijken verliefd naar elkaar, jullie zijn onafscheidelijk... Denk je niet dat het er vingerdik op ligt?" Betrapt knik ik, goed wetende dat hij gelijk heeft.