# 028 - Antonella Martinez

Na een tijdje gezoend te hebben, haalde Zayn zijn lippen van de mijne. "Zal ik je maar naar school brengen?" vroeg hij met een brede glimlach terwijl hij kort even over mijn wang streek. "Dat zou lief zijn van je." bracht ik uit met een schattige glimlach. Tenminste, iedereen noemde mijn glimlach schattig. Langzaam ging ik van zijn schoot af en trok ik mijn shirtje recht aangezien die een stukje omhoog was geschoven. Zayn volgde mijn voorbeeld en stond dus ook op. Ik hoorde dat er leven was boven. Mijn zus was dus uit haar bed geraakt. Dolores zat op een andere school dan die van mij. Zij begon dus op een ander uur. Ik liep met Zayn de deur uit nadat ik Dolores gedag had gezegd. Eerder geroepen. Ik stapte in de wagen van Zayn. Nu was het niet meer lang of ik was op de plaats waar ik vijf dagen op zeven zou zitten. Zonder Zayn. Jammer genoeg zonder Zayn. Hij had nergens last van. Hij ging niet meer naar school. Ik zuchtte zachtjes en staarde voor me uit terwijl Zayn richting mijn school reed.

De school was niet zo heel ver en daarom waren we er al snel in een aantal minuten. Ik keek even opzij naar Zayn en keek hem met een pruillipje aan. "Wat is er?" vroeg Zayn met een grijnsje toen hij mijn gezicht zag. "Ik zal je missen, dat is er." bracht ik uit. "Geen zorgen. Het zal snel voorbij zijn. Voor je het allemaal goed beseft zit je alweer hier bij mij in de auto als ik je naar huis zal brengen." reageerde Zayn. Ik glimlachte liefjes en boog voorover om een kus op zijn lippen te drukken. Lang hield hij de zoen niet aan. Verward keek ik hem even aan. "Er kunnen mensen ons zien. Ik wil het zelf bekend maken, Anto. Ik wil niet dat anderen het bekend maken omdat ze ons hebben gezien." Ik knikte kort. "Ok, ik begrijp het." bracht ik zachtjes en ergens teleurgesteld uit. "Don't worry gorgeous! Ik zal het snel genoeg zeggen dat je mijn meisje bent." bracht Zayn glimlachend uit. Ik drukte nog een kusje op zijn wang voor ik de auto uitstapte. "Have fun babe!" riep Zayn vooraleer ik de deur dicht sloeg. Ik zuchtte even diep en liep het schoolplein op.