Deel Een: Acht

“Wie wil er een stukje?” vroeg ik. Ik bereidde me vast voor op hun gezichten als ze het zouden proeven.
“Ik!” riep Niall als eerste. Hij had zijn handen nog steeds onder de kraan, maar haalde ze er onder weg toen duidelijk werd dat ik de cake ging snijden. Het baksel had gelukkig geen vreemde kleuren gekregen van de ingerdienten, dus ik hoefde niet bang te zijn voor achterdochtige blikken.
Ik sneed vier nette, maar natuurlijk ook dikke, plakken van de cake en gaf ze aan Louis, Niall en Zayn. Gretig zetten ze hun tanden er in. Ik keek grijnzend toe, met mijn plak nog in mijn hand.
Tegelijkertijd sperden ze hun ogen wijd open.
“GADVER!” schreeuwden ze. Met z’n drieen renden ze naar de prullenbak en spuugden de cake erin. Bulderend van het lachen liep ik weer naar het aanrecht en schonk wat water voor hen in om de smaak weg te spoelen - dat leek me wel zo aardig. Boos pakten ze hun glazen aan en klokten het naar binnen.
“Dat was heel gemeen van je,” zei Louis ernstig.
“Ik praat niet meer met je!” riep Zayn dramatisch.
“Zonde van de cake,” zei Niall zielig. Hij staarde naar het cakeblik, dat nog steeds op het keukenblad stond. Ik kon er niets aan doen, ik lag nog steeds dubbel van het lachen.
“Jullie gezichten!” gierde ik. “Zo… geniaal!”
Louis bromde wat en Zayn wierp me een vernietigende blik toe.
“De cake…” jammerde Niall zachtjes. Louis en Zayn beenden nog steeds kwaad de keuken uit. Niall wierp nog een laaatste blik op de cake en volgde ze. Het kon me eigenlijk niks schelen, ik moest te hard lachen. Met tranen in mijn ogen dropte ik mijn eigen plak cake ook in de prullenbak en ruimde de gebruikte spullen op.
@Harry_Styles: You should have seen @zaynmalik1D, @NiallOfficial and @LouisTomlinson ‘s face when I gave them my cake with pepper, mustard and pickles!
“Harreh!” schreeuwde Louis van boven. Ik hoorde gedender op de trap en Louis stormde naar binnen met zijn telefoon in zijn hand. “Het is niet grappig!”
Ik keek in Louis ogen die woest stonden en barstte weer in lachen uit. “Dat was het wel,” hikte ik.
“Ik heb die smaak nog steeds in mijn mond,” walgde hij. Er verschenen pretlichtjes in zijn ogen.
“Ik wil een andere,” pruilde hij. “Ik wil Hazza-smaak!”
Ik rolde met mijn ogen. “Louis,” zuchtte ik.
“Alsjeblieft?”
Ik liep naar hem toe en gaf hem een kusje. “Zo goed?”
Hij keek verontwaardigd. “Is dat alles?”
“Louis, dat jij nou homo bent,” lachte ik, “wil niet zeggen dat ik dat ook ben! Ik ben nog helemaal 100% hetero.”
“Ik ben niet homo!” protesteerde Louis zwakjes. “En jij bent niet helemaal honderd procent hetero, anders had je dat net niet gedaan.”
“Lou, kappen,” dreigde ik. Hij rolde met zijn ogen.
“Just sayin’!”
“Then don’t,” kaatste ik terug. Ik pakte mijn telefoon weer en plofte op de bank, terwijl Louis –nog steeds grinnikend omdat hij me zo te pakken had genomen- naar de keuken liep. Ik scrolde door mijn mentions op twitter, volgde een paar fans en tweette een paar andere meisjes. Waren die ook weer blij. Ik bleef het een vreemd idee vinden dat ik de dag, waarschijnlijk zelfs de hele week of maand, van een meisje kon oplichten door alleen maar op een knopje dat ‘volgen’ zei te klikken. Maar ach, als je mensen op zo’n makkelijke manier blij kunt maken, wat let je dan?