H30

'Ik begin bij het begin, en ik heb liever niet dat iemand me onderbreekt,' herhaalt ze. Sisja spreekt met een serieuse stem. Dan haald ze diep adem.
'Ik ben de dochter van Nadusada en Murtagh.' Ze zwijgd. En even kijkt iedereen haar alleen maar even fronzend aan, en dan vallen ik en Aryen uit.
'Murtagh? Was die niet ondergedoken?'
'Was dat niet Eragon's halfbroer?'
'Waarom ben je hier?'
'Waarom schaam je daar voor?'
'Je lijkt niet op je moeder...'
'Jouw moeder was toch een beroemde leider?'
'Ja de leider van de varden!'
'En waarom ben je niet bij hen?'
'STOP! Ik zei jullie al dat jullie me niet mochten onderbreken!' Gilt Sisja. Ze staat snel op en woedend kijkt ze ons aan,' Ik wist het, ik had het jullie niet mogen vertellen!'
'Rustig, Sisja. Ze bedoelen er niets mee, ze zijn gewoon verbaast, weet je mijn reactie niet meer soms?' Roept Cecile Sisja toe en ze probeerd op te staan om Sisja een knuffel te geven. Maar het lukt haar niet, Cecile is nog steeds vast bebonden.
'Ehm? Help?' Mompelt ze beschaamd terwijl ze naar het touw wijst.
'Beloof je geen...' Vraagt Aryen met schoore stem. Zo verbaast is hij.
'Ja, ja,' zegt Cecile snel. Aryen maakt haar los en Cecile gaat meteen naar Sisja toe die nogsteeds verstijfd voor ons staat met boze woedende ogen. Ze heeft haar een knuffel.
'Ga verder met je verhaal, of zal ik het doen?' Vraagt Cecile.
'Jij,' zegt Sisja terwijl ze gaat zitten in hurk stand met een lapje stof om haar arm.
'Oke...' zegt Cecile en ze kijkt ons aan. Ze gaat zitten naast Sisja, in dezelfde houding en dan opend ze haar mond en begint ze op een griezelige spannende toon tegen ons te praten.
'Sisja werdt ongeveer 15... 16... 17... jaar geleden geboren in het dorpje Lerika. Nadusada en Murtagh waren super gelukkig met hun dochter, alleen er was iets mis.'
'Een probleem? Een voorspelling? Wat is het deze keer?' Vraag ik geïrriteerd. Het lijkt wel alsof alles mis is met onze ouders. Mijn vader, Cecile's voorspelling. Zucht.
'Nee, nee, ze waren echt heel gelukkig, onderbreek me niet!' Cecile kijkt me boos aan.
'Wat was er dan?' Vraagt Aryen terwijl hij me een duuw geeft.
'Sisja kon zich niet vinden. Haar moeder wou de vlarden blijven aanvoeren die na de dood van Galbatorix het nieuwe rijk gingen herstigten en haar vader wou blijven reizen. Ze vond het beide niets. Dus besloot z-'
'Weg te lopen,' zeg ik.
'Nee, nee,' Cecile kijkt me boos aan,'Luister nou, je doet echt stom, je moet gewoon luisteren.'
'Bedankt... ga verder,' zeg ik dus maar.
'Ze besloot naar haar moeder te gaan. Ze vroeg haar of ze een huisje kon krijgen in dit geweldige land waar immers haar half-oom ook is.' Ze kijkt even snel naar Aryen. Natuurlijk! Aryen is dus Sisja's nichtje.
'Haar moeder stemde er niet mee in, dus ze ging naar haar vader,' zegt Cecile en ze likt langs haar lippen.
'Je vergeet te melden dat mijn moeder een toespraak hield.' Sisja tikt met haar goede hand op haar knie.
'Oh ja,' Cecile glimlacht zwakjes,'Nadusada hield een boze toespraak over familie en eer, maar volgens mij liep jij halverwege weg.'
'Inderdaad, ik had het wel gehoord,' Sisja haalt grijnzend haar schouders op.
'En toen ging ze naar haar vader,' zegt Cecile.
'Nooit aangekomen,' mompelt Sisja.
'Ja, je raakte verdwaald en je kwam mij tegen,' zegt Cecile tegen Sisja. Het lijkt wel alsof ze mij en Aryen helemaal zijn vergeten.
'Huh? Maar waarom ging je niet gewoon naar je vader?' Vraagt Aryen verwart.
'Omdat ik het fijn had met Cecile. Ik had geen puf in nog een toespraak.'
'Hoe lang ben jij hier dan niet?' Vraagt Aryen nieuwschierig.
'Een jaartje ofzo,' Sisja haalt haar schouder op,'Ik heb het wel naar mijn zin.'
'Maar een ding, als je vader een drakenrijder is waarom viel je
Diamantar dan aan?'
'Ja, waarom?' Diamantars stem klinkt boos.
'Omdat ik bang ben voor draken...'Mompelt Sisja.
'Uhuh? Ging je daarom niet verder naar je vader?'
'Misschien...'
'Maar je kon wel gewoon op Blueä zitten,' zegt Aryen dan.'
'Dat was een noodgeval,' zegt Sisja.
'Dus dit was je verhaal?' Vraag ik.
'Jup, zielig he?'
'Beter dan de mijne,' zeg ik met een grijns.