Verdronken

Sorry jongens, er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd dat ik me niet kon concentreren om een geweldig stuk voor jullie te schrijven. Maar zie hier: Het allernieuwste hoofdstuk, en ik heb er speciaal voor jullie wat extra liefde in gelegd. Hope you enjoy!<3

“Weet je dat zeker, dat dat je lukt, in deze toestand?”“vraagt hij bezorgd. Semi-beledigd laat ik hem mijn beste loopje zien. Recht, welteverstaan, totdat ik dreig te struikelen over een steentje met mijn hoge hakken. Hij grijpt me bij mijn arm en voorkomt dat ik met mijn gezicht in het grint beland. ““Nee echt, het lukt wel”“Zeg ik. De alcohol en bijkomende duizeligheid begint te zakken doordat ook het eten nu verteerd wordt. ““Bovendien kan ik rustig mijn hoofd leegmaken met een wandelingetje rond dit uur”“ Het is inmiddels 11 uur en al helemaal donker. Toch ben ik niet bang om alleen een wandeling te maken over het terrein, het is buitengewoon goed beveiligd voor indringers van buitenaf. ““In je eentje?”“ Vraagt Kaname bezorgd.” Ik ben een Hunter, weet je nog?” Kaats ik terug. “Oké, maar één fluistering, en ik kom je alsnog persoonlijk naar je kamer begeleiden!”“ Zegt hij. Ik grinnik. ““Hm, oké dan”“ Zeg ik. “Ik zie je snel, dankjewel voor je gezelschap”Zegt Kaname terwijl hij me aankijkt met zijn prachtige hazelnootbruine ogen. Mijn adem stokt in mijn keel als ik besef dat hij dichterbij komt. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt daarna weg. Ik kijk hem na, nog steeds verbaast over de omslag die onze relatie gemaakt heeft. Dan besluit ik maar te beginnen aan mijn ronde door de tuinen, om te controleren of er niks verdachts rondwaart dat problemen zou kunnen veroorzaken. Ik loop richting het pad met bomen, het stuk waar ik persoonlijk altijd de meeste rust vind. Mijn hoge hakken zijn een goede oefening voor mijn onhandigheid, maar samen met de lichte roes van de wijn en mijn natuurlijke onhandigheid, maakt dit het lopen er niet makkelijker op. Ik loop richting de rivier wat zich helemaal achterin het landgoed bevindt, als ik ineens verstijf door een maar al te bekend geluid…