3. Veranderingen

"BAM!" Het geluid van de gevelde wekker verdween even snel als het gekomen was en het enige hoorbare geluid was gegrom van onder het dekbed: "Ik haat f*cking rotwekkers!" "Eleanor, let op je woorden!" riep haar moeder geschrokken, die net met een volle wasmand Eleanors slaapkamer passeerde. "Mam!" kwam er kreunend van onder het dekbed, maar Marian was de gang al uit. Het ochtendhumeur verdween stukje voor stukje toen ze zag dat de unieke zonnige dag in La Push was aangekomen en dat op een dag dat ze enkel in de voormiddag les had. Na een frisse douche en ontbijt, nam ze haar fiets uit de garage en zag ze Seth op de oprit staan, met zijn scooter. "Ik wist dat je met je fiets ging willen gaan, dus..." "Wat ben je toch een gentleman om me vooruit te willen trekken met je scooter, Seth!" glimlachte Eleanor lief, zodat Seth niet kon weigeren. Ze stapte op haar fiets, nam stevig zijn schouder vast en Seth vertrok. "Heeft Jake nog gestuurd?" vroeg Eleanor. Seth schudde enkel zijn hoofd, duidelijk nog steeds wantrouwig over het antwoord dat Billy hen had voorgeschoteld over een besmettelijke Jacob. Ze zuchtten beiden en daarmee was het onderwerp afgesloten, nadat zowel Seth bij hem thuis als Eleanor van haar moeder het advies hadden gekregen er niet zo veel achter te zoeken. Maar toen Jacob de volgende week op school verscheen in het groepje rare snuiters van Sam, mét zijn lange haren waar hij zo trots op was, kortgeknipt, was het voor het duo meer dan duidelijk: hier was iets grondig mis. Zelfs Leah wist duidelijk niet wat ze ervan moest denken, uit de woordloze conversatie tussen Seth en haar af te leiden. Later, op weg naar huis, was Eleanor Seths ongemakkelijke stilte beu: "Shoot it, Clearwater, wat ligt er op je lever?" "Wat denk je, Elly... De situatie rond Jacob natuurlijk. Wat als ik de volgende ben, wat als ik ook zo'n freak word?" "Seth, jij bent niet zoals hen en je zal dat ook niet worden, zo gemakkelijk beïnvloedbaar ben je niet hoor!" "Jacob ook niet, hoelang heeft Rachel wel niet lopen zagen over zijn lang haar... En voor Sams groepje knipt hij het kort." Eleanor zuchtte: "Seth, jij wordt niet zoals hen, dat beloof ik je, al moet ik je daarvoor aan mij vasttapen!" "Alsof zo'n lichtgewichtje mij zou tegenhouden!" "Ik heb nagels en ik bijt!" "Oké, oké, 't is al goed... Dankje, Elly." "Seth, je weet toch dat ik er voor je ben." "Nja, maar ik dacht dat je niet zou begrijpen waarom..." "Waarom jij bang bent dat je ook zo wordt, Seth, als een paar van mijn vriendinnen zo zouden gaan doen, zou ik misschien ook wel piekeren hoor..." "Dankje Eleanor, ik weet niet wat ik zonder zo'n gestoord nichtje als jij zou moeten!" zei hij terwijl hij haar een knuffel gaf. "Ik zou ook niet weten wat ik zonder jou moet, neefje van me!" fluisterde ze in zijn oor, terwijl binnenin haar het besef groeide dat als Seth ook zo zou worden, ze inderdaad niet zou weten wat te doen. En zo groeide ook haar angst voor wat misschien komen zou...