197. || Rainbows ||

Ik gaf Chaz grijnzend het adres en vertelde hem over de lift en de bel. Ik zei hem gedag en hing op. Net toen ik had opgehangen kwam Justin naar me toe hinken en gaf me mijn telefoon. "Ik heb wat mensen gebeld uit Daans telefoon, en die nemen weer wat mensen mee. En Daan heeft mensen uit jou telefoon geld. Het word denk ik een groot feest." zei hij met een ondeugende glimlach. Ik glimlachte vrolijk terug. Het zou vast leuk worden. Ik hield wel van spontane acties. En dit was pas echt een spontane actie.
"Ik heb Chaz en Ryan gebeld." zei ik met een zelfvoldane grijns. Justin sloeg zijn armen om me heen, viel omdat hij zijn evenwicht verloor en zat uiteindelijk op mijn schoot met zijn armen wurgend om mijn nek. Van vreugde, dat wel.
"Je bent geweldig Niall!" riep Justin en gaf me een zoen, vol op de mond. Ik keek meteen naar Daan, die ons met een kleine glimlach aankeek. Ze beantwoorde meteen mijn nog niet gestelde vraag. "No problemo, ik had het al gedacht." zei ze. "Ik heb niks tegen gays." vervolgde ze schouderophalend haar zin en ging verder met het lezen van het blad dat ze van onder de salontafel had gepakt.
"Hoelaat is iedereen hier ongeveer?" vroeg ik in het algemeen.
"De mensen die uit mijn telefoon zijn gebeld, over een half uur. Die Liam, Louis, Zayn, Cat, Luke, Ella enzo over 1 of twee uur. Oh, en die Harry, die moeten we morgenochtend oppikken van het vliegveld..." Informeerde Daan. Ik keek haar raar aan. Waarom zou ze iemand uit Engeland uitnodigen voor en feest dat vanavond was? Nouja, ik ging er niet van uit dat het feest morgen al afgelopen is... En Justin en ik moeten ook de huur nog opzeggen van onze flat, en onze spullen halen.