196. || Rainbows ||

"LA is echt cool man, sorry, had eerder geen tijd. Daniëlle? Die is echt hot. Serieus." zei ik en zag Daan opkijken naar mij toen ik dat zei. Oh shit, dat had ze toch niet echt gehoord hé? Ze keek me verward aan met één opgetrokken wenkbrauw. Ze keek niet boos of iets wat daar op leek, dus ging ik ervan uit dat ze alleen haar naam gehoord had. Ik wuifde het weg met mijn hand.
"Ik boek al een vlucht. Ben er over 2 uur of zoiets, later bro." zei Ryan. Geweldig. Wat zou hij wel niet denken als hij hier aan zou komen... Ik dacht er verder niet over na en gaf hem het adres. Ik vertelde hem dat hij moest aanbellen, en dan met de lift naar de 25ste verdieping. Hij gaf aan dat hij het zou proberen niet te vergeten.
Hij hing op, en ik besloot Justin´s andere vriend te bellen. Al was ik zijn naam vergeten. Het was iets met een C, dat wist ik nog. Dus ging ik opzoek naar de C in Justin's contacten. De enige met een C was Chaz Somers, dat moest hem zijn.
Ik belde het nummer, en deed me weer voor als Justin. Alleen geloofde Chaz mijn sprinkhaan verhaal niet, en vertelde ik dus dat ik Niall was. Ook vertelde ik hem over Ryan, die me wel had geloofd.
Chaz vertelde me dat dat typisch Ryan was, en dat hij hem ook wel eens voor de gek hield. "Maar, beste Niall, vriendje van Justin, waarom belde je me?" vroeg Chaz na een tijdje samen te hebben gelachen.
"We geven een feestje, en daarom belde ik dus. Jij moet ook komen. We zitten in LA, dus je moet er wel wat geld voorover hebben..." zei ik twijfelend.
"Geen probleem, Niall. It was nice to meet you. Later bro." het viel me meteen op dat Chaz met hetzelfde eindigde als Ryan had gedaan. Maar Chaz maakte van het reizen minder snel een probleem dan Ryan had gedaan.