Battle 4.9

Ik loop naar zijn deur en bel aan. Ik was hier bijna elke dag, maar het voelt niet alsof ik thuis kom. Integendeel, het voelt alsof ik naar de hel loop. Wat ik niet van plan ben.
De deur gaat langzaam open en ik zie zijn duffe kop in de deuropening. 'Kan het wachten? Ik heb een gigantische kater.' mompelt David.
Volgens mij heeft hij niet door dat ik het ben.
'Nee.' Zeg ik vastbesloten. Zijn ogen kijken me aan en nu beseft hij dat ik het ben.
'Oh,' hij doet de deur wat meer open en een walm van kotsgeur komt het huis uit. 'Wat is er?' Vraagt David me.
Ik haal een enveloppe uit mijn jaszak en geef die aan David. Hij pakt het van me aan en staart ernaar.
'Julliard.' Fluistert hij.
'Morgen ga ik terug. Het is een uitnodiging. Ik vraag het je niet, je komt gewoon. En ergens weet ik gewoon dat je niet kan weigeren. Je hebt een zwak voor me, omdat ik sterker ben dan jij. En dat weet je. Maar je wil beter zijn dan de rest. Maar het gaat je niet lukken. Want jij bent gewoon een zielige alcoholist die naar de finale komt van zijn ex die hij nooit kon verslaan.'
Ik kijk hem aan. Zijn ogen staan geschrokken. Ik heb nog nooit zo duidelijk tegen hem gesproken. Achja, hij moet er maar aan wennen.
'Ik zie je bij de finale.' Zeg ik, waarna ik me omdraai en wegloop. Op naar huis om mijn spullen in te pakken.
'Demi!' Hoor ik Carly roepen als ik thuis kom. 'Jake heel alle koekjes opgegeten!'
Jep, Bitter Sweet Revenge bleef bij mij slapen voor de vakantie.
'Je moet gewoon alles uit zijn handen grijpen. Dan eet hij ook niet meer.' Vertel ik haar.
Carly knikt en verdwijnt in de richting van de keuken. Ik loop haar achterna. 'Ey vreetzak!' Roep ik naar Jake, als ik merk dat Lisanne en Bobsle er niet zijn. 'Waar is de rest?'
Jake haalt zijn schouders op. 'Geen idee. Ik werd wakker en was helemaal alleen. Alleen je zusje was er nog.'
Ik pak mijn mobiel en bel Bobsle. Maar ik krijg geen gehoor.
Dan bel ik Lisanne.
'Met Lisanne!! -Liam hou op!-' hoor ik aan de andere kant van de lijn.
'-Liam, stil. Demi is aan de lijn!- Hey Demi.'
'Ben je nou serieus bij One Direction?'
'Eh... Wacht even.' Ik hoor hoe ze een deur opent en buiten staat.
'Oke, het zit zo. Ik ben bij Liam. En het gaat echt heel goed tussen ons! Hij vroeg me om langs te komen.'
'Ziet ernaar uit dat je straks Lisanne Payna gaat heten.' Zeg ik met een lach op mijn gezicht. Niet dat ze dat kan zien hoor.
'Muah, wie weet.' Lacht ze.
'Lies, weet je trouwens waar Bobsle is?' Vraag ik.
'Nope, hij ging vlak na jou weg. Ik heb hem niet gezien. Maar ik ga weer, bel me als je hem hebt gevonden!'
En ze hangt op. Fijn. Bobsle is gone.
'En?' Vraagt Jake die de keuken uit komt lopen. 'Lisanne is bij Liam. En Bobsle is vermist.'
'Ik weet misschien waar hij is.' Zegt Carly opeens. 'Hij zat vanochtend op de laptop en toen keek hij naar dat ene evenement op Trafalgar Square. Je weet wel, met al die trommels en drum en weet ik veel. Misschien is hij wel daar.'
'Dankje schat!' Roep ik en ik geef haar snel een knuffel.
En dus lopen Jake en ik naar buiten en wachten we op de bus. Jawel, een dubbeldekker. Als de bus aankomt zie ik de kinderlijke lach op Jake's gezicht. Hij heeft het blijkbaar nog nooit gezien.