H28

Er is geen tijd om te schreeuwen, geen tijd om na te denken. Binnen 10 seconden zou ze tepletter slaan. Dan zou het te laat zijn.
Ik en Aryen vliegen beide naar voren, naar de rand van de drakenrots en duiken beide op onze draken in een duikvlucht naar beneden.
Sisja zit nog steeds op Blueä en klemt zich gillend vast.
Ik steek mijn hand uit, al is Cecile nog steeds ver onder me. De rotsen komen op haar af en staan met pijnlijke pieken omhoog. Dit gaat niet lukken, ze zal sterven.
Nog een aantal meters van de rotsen...
Ik hou Diamantar nog steeds niet in, okal weet ik dat het onbegonnen werk is. Naast me vliegt Aryen ook nog steeds naar beneden, in duikvlucht.
Maar we zullen falen.
Net op dat moment vliegt er iets langs me. Ik kan niet zien wat het is, en wie het is. In iedergeval gaat het sneller omlaag dan wij, en misschien is er dus nog hoop.
Ik zie hoe het Cecile berijkt en vast grijpt. Maar ze vallen nog steeds.
Een glinstering.
Waarom glinsterd de redder?
Harnas?
Sisja?
NEE!
Natuurlijk was het Sisja die van Blueä was afgesprongen en achter Cecile is aan gegaan. Nu ik goed kijk zie ik dat ze Aryen's hele vooraad heeft mee genomen. En dat plus haar zwarte harnas helpt haar inderdaad snel omlaag.
Maar wat berijken we daar nou mee als zij ook nog eens te pletter slaat?
Nog 2 meter naar de rotsen. Nog een halve seconde.
Ik rem af met Diamantar en klem mijn ogen dicht.
Weer twee mensen minder op deze vervloekte wereld.
Ik wacht op het krakende geluid, een vreselijk geluid wat aangeeft dat Sisja en Cecile bijde dood zijn.
Het komt niet.
Langzaam open ik mijn ogen en kijk naar beneden.
Sisja heeft haar arm rond een grote piek geslagen aan de rots.
Ik kijk beter.
Sisja hééft helemaal niet haar arm rond de piek geslagen, haar arm is er gewoon op gespietst.
Ik sluit mijn ogen en het gegil begint.
Sisja heeft gemerkt dat haar arm pijn doet.
Ik open mijn ogen weer en kijk naar haar andere arm. Die heeft ze gelukkig nogsteeds om Cecile geslagen. Al is Cecile bewusteloos.
Ik zet mijn duikvlucht weer in. Ik moet ze berijken en op Diamantar hijsen.
'Ik weet niet of ik dat aan kan, te veel gewicht?' Vraagt Diamantar bezorgd.
'Je moet,' snauw ik terwijl ik aan Cecile sjor. Ik trek haar op Diamantar. En dan trek ik Sisja van de piek. Ik kijk goed naar de wond, en ik wordt misselijk.
Eigenlijk heeft ze geluk gehad. Als die piek niet precies dáár door haar huid was gegaan was haar arm gewoon open gesneden en was ze verder naar beneden gevallen, op de stekelige rotsen 2 meter onder haar.
Ik bibber en wend me af van de wonde. We vliegen weer naar boven, moeizaam.
Ik kijk omhoog opzoek naar Aryen, ik zie hem een paar meter van me af vliegen, hij ziet er groen uit met grote uitpuilende ogen.
'Help?' Vraag ik hem.
Geen antwoord.
Dan knippert hij met zijn ogen en vliegt hij omlaag. Hij trekt Cecile op Blueä en daarna de nogsteeds gillende Sisja.
Ze hebben het gered.