The darkness and fear

In Gabora heb je niet alleen de goede kanten. Laat ik zeggen dat dit verhaal over de slechte kant gaat, voor Lyron vervloekt werd. Het was ook dat als een tekening van de schepper in het vuur op aarde terecht kwam de ware duisternis ziet en daar gaat dit verhaal over.

Het meer was prachtig met de toren, maar iets van mijn beeld was wazig. Heel langzaam begon het beeld te verdwijnen en ik wist dat ik er niets aan zou kunnen doen.
Nog voordat het helemaal verdween kon ik nog de laatste glimp vangen van het glanzende water.
Ik schrok wakker uit mijn droom en ik voelde dat mijn gezicht doorweekt was van het zweet. Ik keek om me heen en ik kwam erachter dat ik weer in mijn eigen kamer op aarde was. 'Alles wat ik zag was een droom, maar het voelde zo echt,' zei ik en keek naar de kooi naast me. Tot mijn verbazing zag ik dat NaTag niet in zijn kooi zat. 'Dus het is geen droom, dacht ik en stapte uit bed. Mijn ketting met de lapis zat nog steeds om mijn nek, maar het gloeide zachtjes. Ik raakte hem even aan. Ik hoorde een zacht gesis en probeerde mijn hand eraf te halen, maar hij zat muur vast. Met een harde ruk kwam mijn hand los en ik keek naar mijn hand. Er zat een wondje op mijn vinger en mijn handpalm was rood. Het deed verschrikkelijk zeer. Ik liep naar de badkamer en legde mijn hand onder de koude kraan. Even op mijn tanden bijten en dan is het over, dacht ik. Het hele huis rook naar brandend hout en ik ren naar beneden als ik zie dat mijn broer ik badjas, vader in zijn pyjama en konijnen pantoffels en moeder ook in badjas die de in de openhaard aan het wroeten was. 'Goedemorgen,' zeg ik als ik plaats neem op de bank. 'Goedemorgen Lapis,' zei mijn moeder die naast me kwam zitten. Ik keek naar de haart. Het vuur knetterde zachtjes en de warmte vulde de kamer. 'Oh, liefje we hadden geen papier meer om de haard mee aan te steken en tot mijn verbazing zag ik papier liggen onderin de kooi van NaTag, en heb het gebruikt,' zei ze. Ik knikte toen ik bedacht dat dat wel eens de tekeningen konden zijn waar ik maanden aan gewerkt had. Ik sprong van de bank en liep naar de openhaard pakte de stapel papier dat ernaast lag en zocht de tekeningen uit. Alles was er nog, maar toen ik naarmate bij het eind kwam, zag ik dat de tekening van Savior, Rivaty, Rivatha en Lyron de zoon van Savior, maar ook Raven en The Globe er niet meer lagen. Maar dat gelde niet voor deze tekeningen, het gelde ook voor de belangrijkste. Ik keek in de haard en kon net op tijd de tekening eruit vissen voordat de tekening van Lyra verbrand zou worden. Gelukkig was het alleen maar verkleurd en er zaten hier en daar wat brand gaten in. Ik keek mijn moeder woedend aan. 'Mam, weet je wat er gebeurd als je deze tekeningen verbrand, dan zal het land zijn duisternis tegemoet gaan,' schreeuwde ik tegen haar. Ze keek me verbaast aan. 'Lieverd, het zijn maar tekeningen.' Ik werd nog kwader. 'Het zijn maar tekeningen, weet je niet hoelang ik er over gedaan heb om ze te tekenen?' Mijn moeder haalde haar schouders op en ging weer verder in de krant. Ik pakte de tekeningen van de grond en rende met tranen naar boven. Met een klap sloeg ik de deur dicht en ren naar het raam. 'NaTag, neem me mee ik wil hier weg van deze plek ik wil voor altijd daar zijn.' Geen reactie. Verslagen laat ik me op bed vallen en huilde. Als deze tekeningen verbrand worden in het as van aarde, dan zal er duisternis heersen over het land. Het dwaalde door mijn gedachte en ik kon het er niet uitgooien. 'Gabora, bestaat niet het is alleen maar een droom,' zei ik en sloot mijn ogen. Met woede in mijn lijf viel ik in slaap, hopend dat ik wakker zou worden in mijn land.