O13.

Niall pov.
Ik hoorde de voordeur al opengaan en hoorde een paar meisje superluidruchtig iets roepen wat ik niet echt verstond, ik was nu namelijk ook niet echt opletend. Wat als ze straks kwamen halen omdat ik me aan hen moest voorstellen? Zou ze mij nog herkennen? Er kwamen ineens honderden vragen in me binnengeschoten waar ik nu totaal echt geen antwoord op kon geven. Ik stond recht van mijn stoel en ging meteen in mijn bed liggen, als ze mij zouden komen halen kon ik nog altijd als excuus gebruiken dat ik me niet zo lekker voelde vandaag. Ik hoorde de deur in de hal dichtslaan wat betekende dat ze eindelijk allemaal binnen waren en ze nu dus Zayn zouden ontmoeten, maar mij niet. Ik sloot enkele minuten mijn ogen en zag allemaal beelden voor mijn ogen verschijnen over hoe Ileana zou reageren als ik haar nu zou zien. Ik wou haar zo graag terugzien maar hoe ging zij reageren? Ik wou geen ruzie met haar. En al zeker niet waar haar vriendinnen bij waren, die zouden meteen haar kant kiezen waardoor ik niets zou kunnen uitleggen. En dan had je natuurlijk ook nog Liam, die zou ook aan haar kant staan want hij staat zo zot van haar. Na enkele minuten hoorde ik hoe de deur opensloeg beneden en er iemand naar boven toe kwam gelopen, daar waren ze dus om mij op te halen. De voeten stopten al voor mijn duer maar tot mijn verbazing ging mijn duer niet open. 'Niall, ben je daar?' Hoorde ik Zayn roepen langs de andere kant van de deur. 'Euhm, ja' zei ik vlug terug en een tijdje later vloog mijn deur open. Zayn kwam binnengestormd en sprong meteen op mijn bed. 'Is er iets?' Hij keek meteen bezorgd toen hij mij op mijn bed zag liggen. 'Nee, ik was gewoon wat aan het nadenken.' waarom ben ik nu stom? Ik moest gelogen hebben, nu moet ik zeker mee om kennis te gaan maken. 'Ok, oke dan. Kom je niet mee naar beneden? Er zitten 3meisjes op je te wachten die je graag zouden ontmoeten en het zijn echt supertoffe.' Zayn was superenthousiast maar toen zag ik plots zijn glimlach verdwijnen omdat ik niet echt reageerde maar gewoon knikte dat ik niet wou. 'Waarom niet? Je zal ze echt aardig vinden, dat weet ik zeker.' Antwoordde hij meteen. 'Dat weet ik ook zeker, maar ik het gewoon niet sorry.' Ik ging recht zitten en zag Zayn een pruillipje trekken. 'Voor mij dan?' en hij keek me aan met zijn puppyoogjes. Wat moest ik nu doen? Misschien was het wel gewoon beter als ik nu ging, ik moest haar toch ooit onder ogen komen en als het vandaag niet was dan zou het wel een andere keer zijn. Maar als ze dan boos is? ik begon weer te twijfelen en zei aarzelend 'Ik weet het niet Zayn.' 'Maar ik wel.' antwoordde hij meteen en voor ik nog kon nadenken of ik wel echt wou werd ik bij mijn hand meegetrokken richting mijn deur die al open was voor ik het doorhad. Toen we de kamer uitwaren wou ik nog vlug mijn door dichtsmijten maar genoeg tijd daarvoor had ik ook al niet want voor ik het wist stond ik al op de trap en voelde ik plots hoe de grond dichter en dichter op me af kwam. Ik wou weer optrekken aan Zayn maar ook dat ging niet doordat ik op hem viel en hij daardoor ook al de grond in lag. We rolden samen van de trap en binnen de 2seconden waren we al helemaal op het gelijkvloers. Ik deed voorzichtig mijn ogen open en zag Zayn onder mij liggen. We konden ons beiden niet inhouden en begonnen te lachen. Ik rolde meteen van Zayn maar bleef nog een poosje liggen tot ik was bijgekomen van het lachen. We hoorden de deur opengaan en meteen werd ik besprongen door Louis. 'En wat zijn jullie hier aan het doen?' Hij had er blijkbaar ook veel plezier in want ik hoorde hoe onserieus hij de vraag stelde en hoe ook hij na een paar seconden in de lach uitschoot. Ik ging rechtzitten en zag dat Zayn en Louis dat ook deden. We keken elkaar nog eens lachend aan stonden toen recht en dan liepen we naar de deur. Nu ging ik haar echt zien.

Ileana pov.
'Dus wat vind jij nu van Liam.' vroeg Harry en hij keek mij grijnzend aan. 'Nou, hij is wel sympathiek en lief enzo, maar ik ken hem nog niet zo goed.' stamelde ik en ik voelde hoe ik langzaam weer rood aan het worden was. Altijd als er mij zo een vragen gesteld werden wist ik dat ik me niet normaal kon gedragen waardoor ik dan ook nog eens rode kaken kreeg. Mijn vriendinnen noemden me dan altijd schattig maar ik vond dat dus totaal niet. 'En dan wordt ze weer rood.' Kierde Jorina uit. Ik keek haar subtiel boos aan en ze lachte met een brede, plagerige glimlach terug. Ik zag hoe ze plotseling iets in Harry zijn oor fluisterde en hoe ook Harry begon te lachen. Toen draaide Harry zich om en duwde mij uit de zetel. Ik zag hoe Jorina vlug op mijn plaats ging zitten en verstond totaal niet meer wat er gebeurde. Ik keek van haar naar Harry maar ze stonden allebei met een geheimzinnige glimlach op hun gezicht. Toen keek ik van Harry naar Debbie maar Debbie verstond er blijkbaar ook niets van want ze was raar aan het kijken naar hen. Toen keek ik van Debbie naar Liam maar Liam was niet echt met zijn gedachten erbij, die bleef naar de salontafel staren. Ik stond meteen recht en ging zitten op de plaats waar Jorina ervoor zat. Die was naast Harry en Liam. 'En wat was daar de bedoeling nu van?' Vroeg Debbie. 'Gewoon het was grappig.' Was het antwoord van Harry en Jorina en Harry lagen weer plat van het lachen. Ik en Debbie keken elkaar nie begrijpend aan en toen zag ik ook Liam zijn blik veranderen omdat hij het nie snapte. Niet veel later hoorden we allemaal gestommel. 'Ooooh, dat zijn Zayn en Niall! Ik ga kijken wat ze nu weer hebben gedaan!' Louis liep meteen weg naar de inkomhal en daar hoorde ik allemaal gelach. En er was een lach die me superbekend voorkwam, maar vanwaar ik die lach kon wist ik totaal niet.

Reactie of kudo aub?x
Dat geeft me meer aanmoediging en inspiratie xx