7.

De volgende morgen werd ik wakker door zonnestralen die op mijn gezicht schenen. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen voordat mijn zicht helder werd. Ik zie de zee en een hoopje hout waar nog wat rook vanaf kwam. Langzaam komen de herinneringen van gisteravond terug. We waren hier dus in slaap gevallen. Ik stond op, klopte het zand van mijn kleren af en begon aan mijn strandwandeling. Ze zullen er wel achter komen dat ik even weg ben. Ik wilde gewoon even alleen. Ik haalde mijn mobiel uit mijn zak en zag dat het pas 6 uur is. Die zullen dus nog wel even slapen. De zon kwam steeds hoger te staan en ik besloot om op een grote steen te gaan zitten, even genieten van het uitzicht. Dat had ik wel even nodig, want Luus, Esther en Simone waren nou niet bepaald rustige mensen. Verderop in de zee vaarde een bootje met de Engelse vlag. Voor de rest was er nog niet veel leven hier. Ik zocht naar mijn oortjes en sloot ze aan op mijn telefoon. Daarna zocht ik naar het liedje “Love me for me” van Cher Lloyd en zet het volume zo hard mogelijk. Even lekker in mijn eigen wereldje. Al snel val ik in slaap.
Ik schrik wakker als er opeens een of ander metal liedje door mijn oortjes klinkt. Geen idee hoe ik op mijn telefoon kwam maar ik verdacht Luus. Ik zag dat ik 17 gemiste oproepen en 7 smsjes heb gekregen. Volgens mij zijn ze ongerust. Ik zette een ander liedje op en begon aan mijn terugweg naar de plek waar het kampvuur was. Toen ik over het strand liep zag ik al veel mensen op hun bedjes of handdoeken liggen. Volgens mijn was ik wel even weggeweest, want toe straks lag hier nog niemand. Wanneer ik bij de plak van het kampvuur kom zie ik niemand meer. Lekker dan, eerst gaan ze mij bellen en smsen dat ik terug moet komen en dan kom ik, zijn zij weg. Ik besloot om maar meteen door te lopen naar het hotel. Als ze daar niet zijn weet ik het ook niet. Zolang ze maar geen vermist blaadjes gaan ophangen vind ik het goed!