Chapter 33

Daviënne Aphrael Price

Ik staarde in de groene vlammen in de haard. Ik had mijn benen opgetrokken en mijn armen om mijn knieën getrokken. Tranen prikten achter mijn ogen maar ik probeerde ze in te houden. Ik hoorde iemand naar beneden komen. Ik keek niet op of om maar bleef in het vuur staren. 'Price?' vroeg iemand verbaasd en bij het horen van die stem keek ik als door een wesp gestoken om. 'Draco,' zei ik en ik snifte even.
'Wat doe jij hier zo laat nog?'
Mijn blik schoot naar de klok en ik merkte dat het inderdaad al half vier 's nachts was. 'Dat kan ik jou net zo goed vragen als jij mij,' zei ik en ik richtte mijn blik weer naar de vlammen. 'Ik kan hier gewoon zijn,' zei hij. 'Ik ben namelijk een pureblood Slytherin.'
Ik draaide me weer naar hem en trok een wenkbrauw op. 'Draco mag ik je eraan herinneren dat dat ook voor mij geld? Ik zit pas voor het zevende jaar in Slytherin en mijn familie bestaat al sinds mensenheugenis uit purebloods.'
Hij keek beledigd en ik wendde mijn blik af. Ik had geen zin om hierover in discussie te gaan. 'En als antwoord op je vraag, ik zit hier al sinds tien uur en jij bent hier net pas aan komen zetten dus zou jij eerder verantwoording tegenover mij moeten afleggen als andersom.'
Hij snoof beledigd en stormde de kamer uit waardoor ik opgelucht adem haalde. Waarom was Neville zo boos op Theodore? Waarom was alles zo ingewikkeld en waarom, WAAROM, vermoorde dat Potterjoch YouKnowWho niet gewoon want dan was al deze shitterige ellende die mij zo ontzettend in de weg liep al was het dan mijn eigen keus eindelijk voorbij en kon ik weer eerlijk zijn zonder het dubbelleven dat ik ik nu leidde. Het was uitputtend.