Chapter 32

Daviënne Aphrael Price

Ik keek Theodore na terwijl de trap opliep. Zodra hij uit mijn zicht was verdwenen stormde ik de common room uit. Met een camouflagespreuk kon ik zonder opgemerkt te worden zo snel als ik wou door het kasteel rennen. Bij de kamer maakte ik mezelf weer zichtbaar en zodra de deur verscheen schoot ik naar binnen. Tot mijn grote verbazing zat niet alleen Ginny op me te wachten maar had ze gezelschap van Luna en Neville. MIjn adem stokte even in mijn keel, ik deed zo mijn best om hem te negeren en nou rende ik vrijwillig bijna in zijn armen. 'Wat is er aan de hand, ik moet terug zijn voor iemand iets doorheeft.'
Ze zuchtten. 'Dat is het probleem Daviënne,' zei Ginny zuchtend, omdat Draco ons doorheeft beginnen mensen uit DA je te wantrouwen, daar moeten we heel snel iets aan doen want we kunnen neit met onzelf gaan ruziën en wantrouwen brengt ons helemaal nergen.'
Ik keek naar de grond. Ik kon hier natuurlijk verwachten dat deze dag zou komen maar dat betekende niet dat ik er blij mee was dat dit ook daadwerkelijk zou gebeuren. Ik leunde een beetje tegen de muur. 'Ik weet niet wat ik hier kan doen behalve vertellen dat Draco in de vijfde ook zei dat ik een lid van DA was en bovendien, ik heb helemaal niemand iets verteld. Zelfs Theodore niet.'
Het laatste zei ik zacht, Theodore en ik hadden nu allebei een geheim dat we de ander niet konden vertellen terwijl we elkaar een jaar geleden nog alles vertellen. Ginny en Luna keek me medelevend aan terwijl Neville naar de grond keek. Mijn blik werd toch vanzelf naar hem toegetrokken. Toen hij weer opkeek zag ik dat zijn blik donkerder stond alsof hij een persoonlijke vete met Theodore had en voor zover mijn informatie strekte was dat niet zo. 'Neville gaat het wel?' vroeg ik nog steeds lichtelijk verbaasd. 'Je kijkt nogal vreemd?'
Ginny snoof en keek me cynisch aan. 'Natuurlijk gaat het niet en als je niet doorhebt waarom dan ben je dom en blind.'
Neville stond op en wierp Ginny een vuile blik toe. 'Laat het Ginny, er is niets aan de hand.'