Thuis - Deel 3

Ik liet de telefoon rinkelen maar al snel werd er opnieuw gebeld. Ik nam toch op.
'Hallo.' zei ik.
'Hallo Jessica.' zei Johanna.
'Alles goed?' vroeg ik.
'Ja, en met jou?' vroeg ze.
'Het kan beter.' zei ik.
'Nog altijd niets van Louis gehoord?' vroeg ze.
'Nee,sorry.' zei ik.
'Ik heb met hem gebeld.' zei ze.
'En?' vroeg ik met een trillende stem.
'Hij mist je heel erg, maar hij weet niet wat hij moet doen.' zei ze.
Ik zweeg omdat ik mijn tranen wou bedwingen.
'Jessica?' vroeg ze.
'Euh, ja sorry.' zei ik verward.
'Wat is er?' vroeg ze.
'Ik heb het gewoon moeilijk.' zei ik wenend.
'Ik begrijp het.' zei ze.
'Mijn ouders vertrekken overmorgen terug naar België.' zei ik.
'Ga je mee?' vroeg ze.
'Wat kan ik hier zo alleen zitten doen?' vroeg ik.
'Ja, dat is waar.' zei ze.
'Als ik bij hem thuis sta is hij niet thuis, en als ik hem bel neemt hij niet op en op smsjes antwoord hij niet.' zei ik.
'Wanneer vertrek je overmorgen?' vroeg Johanna.
'Een taxi komt ons hier om 2 uur halen.' zei ik.
'Ok.' zei ze.
'Ik ga morgen naar zijn huis, als hij thuis is wil ik praten, maar als hij er niet is zal ik mijn spullen moeten pakken.' zei ik.
'Als jij dat wil, moet je dat doen.' zei ze.
'Ik wil niet, maar ik kan hier moeilijk elke dag alleen zitten piekeren en wenen.' zei ik.
'Ik begrijp het.' zei ze.
'Bedankt.' zei ik.
'Ik zal je dan maar laten.' zei Johanna.
'Ok, bedankt om te bellen.' zei ik.
'Das graag gedaan, we zullen je missen.' zei ze.
'Ik jullie ook, doe je de groetjes aan de zusjes?' vroeg ik.
'Natuurlijk.' zei ze.
'Byee.' zei ik.
'Dada.' zei ze en legde de telefoon af.
Ik zette me in de zetel en begon te wenen.
Ik zag allemaal beelden voor me van Louis en mij. Niet veel later werd er aan de deur gebeld. Ik deed de deur open en zag de postbode.
'Jessica?' vroeg hij.
'Ja.' zei ik.
'Een belangrijke brief.' zei hij.
'Van wie?' vroeg ik.
'Sorry, dat weet ik niet alstublieft.' zei hij.
'Bedankt.' zei ik en nam de brief aan.
Ik liep de woonkamer in en opende de brief.
'Blijf met je poten van Louis en de anderen want de volgende keer zal je er niet zo gemakkelijk van afkomen.' las ik.
Ik scheurde de brief onmiddelijk en smeet hem in de vuilbak.
Ik wou net naar mijn kamer gaan toen ik een berichtje kreeg van Lottie.
'Ik zal je missen, ik hoop dat we nog contact blijven houden wat er ook gebeurdt. Je bent veel voor me gaan betekenen. Ik hou van je.' schreef ze.
Ik begon te wenen. Ik liep naar mijn kamer, deed mijn jas en schoenen aan, ik liep naar buiten en nam de eerste taxi die ik tegenkwam.