6.

Oké, daar stonden we dan. Donya en ik stonden wankelend op onze surfplanken terwijl Luus en Esther al lang en breed aan hun vijfde golf begonnen. ‘Ja, volgens mij sta ik goed nu.’ riep Donya trots, en ze verzette haar voet een beetje. ‘Whaaa!’ dat had ze beter niet kunnen doen, ze belandde met een grote plons in het water. ‘Haha! Ja je stond héél goed!’ riep ik toen ze proestend boven water kwam. ‘Ooh!’ riep ze beledigd, en ze duwde tegen mijn plank waardoor ik ook in het water belandde. Ik plenste wat water in Donya’s gezicht en net toen het gevecht begonnen was kwamen Luus en Esther aangepeddeld. ‘Guys, vas happening?’ vroeg luus. ‘Ach, niks, we zijn alleen pas 2 uur aan het klungelen en kunnen er nog steeds niks van’ zei ik sarcastisch. ‘Doe ons eens na’ ze Es. Donya en ik volgden haar instructies en binnen een kwartiertje namen we ons eerste golfje. Ik vond het heerlijk, wind in m’n haar, zon in mijn gezicht. Toen we alle vier weer aan land stonden zei Luus dat ze wel zin had in een ijsje, en we stemden allemaal in. Toen de ijsjes op waren gingen we zonnen, want je kan nooit bruin genoeg zijn, toch? Rond een uur of zes liepen we naar een restaurantje vlakbij en aten wat. Op een poster die op de muur hing begrepen we dat er ’s avonds een kampvuur zou zijn op het strand. ‘Jaa! Zullen we daar heen?’ stelde ik blij aan de rest voor. Zo gezegd zo gedaan, een uurtje later liepen we in onze strand jurkjes de nacht in. Het kampvuur was al bezig en we namen plaats op een van de boomstammen. ‘Wauw, wat is het mooi!’ riep Esther. Ik keek rond. Ze had gelijk. Het was volle maan en ik had nog nooit zo’n heldere sterren hemel gezien. De rest van de nacht zongen we mee met een gast die gitaar speelde, dronken wat en vielen bij het vuur in slaap