Een team van de Hidden Leafs

Je word wakker van de zon die door je tentdoek heenscheen, jij sliep in je eentje in een tent en Kakashi en Satso in de andere, in de afgelopen dagen heb je veel respect voor dat freak-schaap gekregen, over Satso denk je nog steeds hetzelfde als altijd. Het scheen dat hij toen hij klein was eens een jaar in training is geweest bij die Kakashi.
Je staat op en loopt naar buiten, je schrikt als je daar plotseling een voet afdruk ziet. Iemand is hier geweest! Je inspecteert de voetafdrukken en constateerd dat die 'iemand' weg is gesprongen na een kleine inspectie. Toch vind je dat Kakashi en Satso dit moeten weten. Je loopt naar hun tent. Als je een tentflap opzij houd, zie je dat de beide jongens al overeind zitten.
'eehhmm, er is iemand in ons kamp geweest.' zeg je.
'ook goeiemorgen...' mompelt Satso.
Jij en Kakashi negeren deze opmerking, Kakashi staat op en loopt met je mee. Satso volgt.
Kakashi kijkt even onderzoekend naar de voetafdrukken. Jij maakt het hem iets makkelijker door te zeggen wat je had gevonden.
'Het is nog vers, deze morgen, waarschijnlijk net iets voordat we wakker werden. Ik denk dat het een meisje was, het zijn kleine voetafdrukken. Ze hebben niks meegenomen, dus geen plunderaars, veel moeite om het kamp te doorzoeken deden ze ook niet, als het er trouwens al meer dan een is, ik denk dat ze door de bomen gingen, hij of zij eventjes poolshoogte kwam nemen en toen weer via de bomen weg is gegaan.'je haalde even adem om je conclusie tot hem door te laten dringen. Hij knikte, je ging verder: 'hier, waar het spoor doodloopt, zie je dat de afdruk dikker is, waarschijnlijk heeft die persoon zich hier afgezet. We moeten voorzichtig zijn, het is kort geleden, dus misschien is hij of zij nog in de buurt.'
Kakashi kwam omhoog uit zijn gehurkte houding en klopte op je schouder, 'goed werk Leyasu, goed werk.'
'Kakashi?' de onbekende jongensstem kwam van de bosjes ahter Kakashi.
Je hoorde geritsel en een grote witte hond kwam uit de bosjes naar je toe gerent. Hij sprong tegen je op en blafte vrolijk. Je aaide hem liefkozend. Damn, wat een facking lieve hond.
'Akamaru, maatje kom hier.' zei de jongensstem weer.
Je keek omhoog naar de richting waar de hond vandaan kwam, daar stonden nu drie ninja's, blijkbaar vrienden van Kakashi, want ze stonden niet in gevechtshouding.
Een van de ninja's, waarschijnlijk de leider van het team, had een lang groen vest open over zijn schouders hangen, met de kapuchon over zijn hoofd, daaronder had hij een shirt, die zijn mond bedekte, door de kapuchon, de kraag voor zijn mond, en de zonnebril die hij ophad, kon je maar wijnig van zijn gezicht zien.
De tweede ninja was een meisje. Ze had lange, donkerblauwe haren, en grote grijze ogen, ergens leek ze heel erg op Neji, die je al eerder had ontmoet. ze had een blauw met beige vest aan, en een verlegen blos op haar wangen.
De derde ninja was waarschijnlijk de eigenaar van de hond, en de eigenaar van de warme stem die je eerder hoorde. Hij had bruine, korte stekels, en een uitdagende glimlach op zijn mond. zijn gespierde lichaam kwam goed uit in zijn zwarte leren jack...
Je schrok van je eigen gedachte, je kende die gozer niet eens! Op eens was je weer gewoon je harde zelf, die steeds stiekem keek naar die ene ninja...
Kakashi nam het woord: 'Shino, Kiba, Hinata, ik neem aan dat jullie op de terugweg waren van jullie missie in de Village of Stones?'
De jongen met de zonnebril knikte.
'Waarschijnlijk hadden jullie al wel gehoord dat er ninja's van de Village hidden in the Waterfalls kwamen?''
Een zacht instemmend geluid van het meisje was het enige antwoord.
Kakashi vervolgde zijn verhaal: 'Dit zijn Satso Barak en Leyasu Sakai.'
Je keek naar de reacties van de ninja's, de jongen met de zonnebril deed niks, geen enkele reactie van zijn kant. Het meisje keek weg en zei zachtjes: 'hi'. De Jongen met de rode punten onder zijn ogen was de enige die wel echt reageerd. 'hey' klonk die warme stem weer. Twee vingers van zijn rechterhand gingen naar zijn voorhoofd en hij glimlachte.
Je reageerde er maar niet op, want anders zou het er heel erg schaapachtig uit zien.
'Leyasu, Satso, dit zijn Kiba Inuzuka, Shino Aburame en Hinata Hyuga.'
Nu durfte je wel te glimlachen.
Op het moment dat hun naam werd genoemd maakte de drie ninja's een onopvallende beweging. Een normale ninja zou dit niet opvallen, maar jou wel. Nu wist je hoe die jongen heten...
'En dit is Akamaru.' vulde de jongen, die Kiba bleek te heten, aan.
'Jah... ik ga mijn spullen opruimen!' zuchtte Satso.
Je knikte, 'ik ook' Je liep naar je tent om binnen je spullen te pakken. Onder 'Je spullen' viel eigenlijk alleen maar: Je riem en headband omdoen, je matrasje opruimen, en dan je tent opruimen.
Toen je binnen klaar was en naar buiten kroop, botste je tegen een stel benen aan.
'Oh sorry...' blooste je, toen je omhoog keek werd je nog roder.
Het was Kiba.
'It's OK,' glimlachte Kiba, 'moet ik je helpen met de tent?'
OMG OMG OMG! Even wist je niet wat je moest zeggen.
'euhhh, okeej?' zei je toen maar.
Bij het opruimen deed je gewoon zo normaal mogelijk, maar steeds als zijn hand per ongeluk tegen de jouwe aan kwam, werd je weer knalrood, en deed je alsof je iets uit je tas moest pakken.
Je voelde best wel dat hij stiekem moest lachen om je tomatenhoofd.
Uit eindelijk had Kiba al het zware werk gedaan, en jij alle simpele dingen. Je lachte hardop. Kiba keek je onbegrijpend aan.
'Iets is heel grappig, tell me?' Zei hij met de meest sexy lach die je ooit had gezien.
'Je hebt zonet even al het vuile werk gedaan zonder dat ik het door had weetje, thnx daarvoor.'
Hij lachte, weer die sexy lach... 'Daar ben jij een meisje voor.'
Je gezicht veranderde van naar , 'wil je daarmee zeggen dat ik het zware werk niet aankan omdat ik een meisje ben.' je pokete hem zachtjes speels in zijn arm.
'Dat heb ik niet gezegt! Ik doe hier mn best om heel respectvol te zijn, en jij lacht me zowat uit.' zegt hij lachend.
'Oh sorry dat ik je poging tot slijmen verkeerd opvatte!'
'Het was geen poging tot slijmen!'
'Dus je doet zo tegen alle meisjes.' allebei moesten jullie lachen omdat jij hem aan het plagen was.
'Nee ook dat niet!'
'Oh ik begrijp het...' je toverde een sluwe grijns op je gezicht.
De mix van die lach op zijn gezicht, en die wenkbrouw die omhoogschoot uit nieuwsgierigheid, maakte dat je opnieuw in de slappe lach schoot.
'Ja... wat begrijp je?'
'Was het soms een versierpoging?' Lachte je.
Hij begon te blozen.
'Ha! Betrapt!' lachte je en je duwde speels tegen zijn arm.
Jullie allebei lagen nu in de slappe lach en Kiba zette de achtevolging in.
Je rende gillend voor hem weg, maar Kiba was sneller en al snel had hij je ingehaald. Hij pakte je vast en legde je op de grond op een open veldje. Daar kietelde hij je.
Je hebt in tijden al niet zo gelachen, je spieren doen er zeer van en je ogen tranen.
'Stop Kiba!' lachte je, 'Ik hou het niet meer!' Kiba stopte en liet zich achterover naast je in het gras vallen.
Allebei grinnikte jullie nog eventjes.
Toen pas drong tot je door dat je de aandacht had van Kiba, dit was best een goed begin.
zo'n 5 minuten lang hadden jullie geen woord tegen elkaar gezegd.
Akamaru kwam de open plek op rennen, vrolijk blaffend en hij sprong boven op Kiba, hij probeerde zijn gezicht te likken, Akamaru was te sterk voor Kiba dus beschermde hij zijn gezicht.
Jij grinnikte weer, helemaal verliefd op de jongen met zijn hele gezicht onder de hondenkwijl, *heel aantrekkelijk* grinnikte je in gedachten.
Kiba stond op en stak zijn hand uit om je te helpen opstaan.
Toen je zijn hand aanraakte ging er een rilling door je heen, je houd nu heel erg onofficieel zijn hand vast.