Chapter O.28

Genietend zit ik samen met Severus te eten voor het haardvuur. De huiselfen hadden me ontzettend veel lekkers meegegeven, en ik had het allemaal ternauwernood kunnen dragen. Sommige leerlingen die in de gangen liepen hadden me raar aangekeken, het zag er waarschijnlijk ook wel tamelijk lachwekkend uit. "Ga jij niet naar huis?" Vraagt sev aan me. Ik haal mijn schouders op. "Ik weet niet, misschien wel, ik mis mijn katten wel een beetje." Hij lacht zachtjes. "Kattenliefhebber?" Ik knik. "Jep. Hoe dat zo eigenlijk?" vraag ik. "Ik ben er volgende week niet, ik moet iets doen samen met Dumbledore doen." Ik voel een steek van telleurstelling, en ik trek een pruillip. "Wat moet je doen dan?" Hij fronst. "Ik denk niet dat ik dat mag zeggen. In ieder geval nu niet." Geirriteerd kijk ik hem aan. "Ik vertel het je heus wel Kris, als Albus me toestemming geeft." "Is het gevaarlijk?" Vraag ik zachtjes. Hij knikt. "Waarschijnlijk wel.." Ik heb plotseling niet meer zoveel zin in mijn eten, en ik zet het aan de kant. Ik vind het absoluut niet leuk dat Severus iets gevaarlijks moet gaan doen. Wat bezielde het schoolhoofd, dat hij zijn trouwste docenten, en misschien wel vrienden, mee trok in zijn bezigheden? Ik wist het niet. Ik ben zo in gedachtem verzonken dat ik opschrik als ik zijn sterke armen plotseling om me heen voel. Soepel tilt hij me op, en zet me weer neer op zijn schoot, terwijl hij in de stoel is gaan zitten. "Het komt wel goed." Fluisted hij zachtjes terwijl hij, en hij strijkt door mijn haar. Hij zegt de woorden die ik normaal gesprokken tegen hem zeg, en ik glimlach een beetje. Tevreden leg ik mijn hoofd tegen zijn borst, en ik hoor het rustige ritme van zijn hartslag. "Als je maar wel uitkijkt met wat je doet, Dumbledore kan je niet overal in meesleuren." Hij aait over mijn wang. "Ik heb nu tenminste iets om naar uit te kijken, iets om weer voor terug te komen..." De woorden zijn slechts een fluistering over zijn lippen, maar ze raken me diep in mijn hart.