The Lapis Tower

NaTag had me het hele land laten zien. We vlogen naar de elven en van de elven. De meeste keken verward toen ik bij hun aankwam, maar vele waren blij en begonnen zachtjes te huilen. 'De schepper is wederkeert,' riep er één. 'Vrijheid zal over dit land heersen,' riep een ander. Ik begon zachtjes te lachen en maakte een sterke houding. 'Beste elven, jullie zijn de eerste die ik ontmoet en vraag hierbij dat jullie je best doen om het hier zo vriendelijk mogelijk te houden. Zo spreekt de schepper over jullie,' ik zakte in elkaar, omdat ik niks meer te vertellen had. Een meisje met donker rood haar kwam mijn kant op gelopen. 'Schepper?' Vroeg ze verlegen. Ik knielde zodat ik haar recht in de ogen kon aankijken. 'Wat is er kind?' Ze pakte uit haar zak een blad in de vorm van een vlinder. 'Mag ik vragen hoe je heet en kan je dit blad tot leven wekken?' Ik stond op en keek NaTag aan. 'Zoek naar je hart alles kan in dit land,' zei ze. Ik keek het meisje aan en sprak: 'Ik ben Lapis Gabora en ik zou dit blad tot leven wekken,' zei ik en knielde weer. 'Hoe heet je eigenlijk?'
'Ik ben Rivaty,' zei ze. Ik knikte en liet een vinger op het blad rusten. Geconcentreerd dacht ik aan de keizer der vlinders. Ik keek naar mijn vinger toen ik het voelde tintelen. Een vlammetje maakte de contouren van de vleugels en een andere vlam het lijfje. Ik haalde mijn vinger weg en ineens begon het blad te veranderen in een vlinder met vlammen vleugels. Heel sierlijk vloog het weg. Ik keek het na tot hij helemaal verdwenen was.
Ik stond op en liep naar NaTag toe. 'Elven ik kom terug, maar nu moet ik nog wat doen,' zei ik en klom op NaTag. 'Naar het meer mijn vriendin,'riep ik en ze steeg op. Ik keek de elven nog na voordat ze tussen de wolken verdwenen.

'NaTag, voordat we naar de water werelden gaan moet ik nog één ding doen,' riep ik onder het vliegen. NaTag knikte en vloog richting het meer. Ik stap af als we aan de rand staan. Ik kijk het meer over en pak uit mijn zak een tekening. 'De Lapiz Tower,' zei ik. De vogel kwam aangelopen. 'Is dat het hart van...' Zei ze. Ik knikte en legde de lapiz op de tekening. De tekening begon te gloeien.