Chapter O.23

Gelukkig maakt Severus me op tijd wakker, en ik hij moet lachen om de manier waarop ik van zijn schoot afspring en naar mijn vertrekken ren. "Ik zie je zo!" roep ik nog.

Tevreden kijk ik naar het resultaat in de spiegel. Mijn haren zijn gekruld, ik heb zwarte smokey eyes,en ik heb mijn hoogste limboutons uit de kast getrokken. Ik pak nog een klein tasje dat ik zo betover dat al mijn spullen er in passen, inclusief mijn zwarte blazer die ik aan kan doen als ik het koud zo krijgen. Ik kijk nog een keer in de spiegel voor de zekerheid, en verlaat dan mijn kamer.

"Wauw, professor, wat ziet U er mooi uit." Ik herken de stem van Hermoine en draai me glimlachend om. Ze is werkelijk prachtig. Haar lange witte jurk valt soepel om haar lijf, en haar haar is opgestoken. Met make-up heeft ze het rustig aangedaan maar dat kan ze absoluut hebben. "Jij ook Hermoine jij ook." Ze glimlacht breedt naar me, en ik zie dat Ron haar bewonderend aan kijkt. Het valt me ook op dat Harry mij de hele tijd aankijkt. " Is er iets Meneer Potter?" Vraag ik. "Nee, niets Professor. Mooie jurk." Ik glimlach en draai me om. Ik wordt opgenomen in de menigte en met zijn allen lopen we de grote zaal in. Ik heb Severus nog steeds niet gezien en ik voel een steek van telleurstelling. Zou hij dan toch niet komen?

Het feest is in volle gang, en ik zit samen met Minerva naar de dansende leerlingen te kijken. "Bevalt het je wel, lesgeven samen met Severus?" Vraagt ze na een tijdje. "Ja hoor, als je hem een beetje leert kennen valt hij best wel mee." Verbaasd kijkt ze me aan, dat had duidelijk geen effect op haar gehad. Ik zeg Minerva gedag, en ik wil naar buiten lopen als ik ineens in een donker hoekje word getrokken. "Je ziet er echt heel mooi uit." Hoor ik Severus mompelen. Ik grinnik. "Dankje, moest je me daarvoor meesleuren." Hij lacht zachtjes. "Jep. Straks gaan de leerlingen nog wat denken." Ik merk hoe hij zijn armen tegen de muur aanzet, zodat ik niet meer weg kan lopen. We staan heel dicht tegen elkaar aangedrukt, en mijn hart bonst tegen mijn ribben. "Is dat erg dan?" fluister ik. "hmm ligt eraan." Mompelt hij zachtjes. Er valt een stilte en ik probeer zijn ogen te vinden maar het lukt niet, omdat het zo donker is. Mijn hand glijd uiteindelijk over zijn wang. Ik trek hem naar me toe, en na maanden om elkaar heen gedraait te hebben kus ik hem. Hij is duidelijk verast maar kust me wel terug. Een tevreden gevoel bekruipt me. Ik weet niet hoelang dit gaat duren, maar voor deze ene avond is Severus van mij.