47.

Zayn POV

Boos gooide ik de deur van mijn appartement dicht. De sleutel gooide ik op tafel en meteen liep ik door naar de living. 'Harry? Wat doe jij hier?' vroeg ik verbaasd toen ik een krullenbol voor de tv zag zitten. De tv stond op, maar het geluid stond af waardoor ik wist dat hij niet echt een programma aan het volgen was. Hij draaide zich om en ik schrok een beetje van hoe hij er uit zag. Zijn ogen waren rood en lichtjes gezwollen en je zag duidelijk dat hij gehuild had. Mijn woede van daarnet ebde helemaal weg. Ik ging naast hem zitten en sloeg een arm om hem heen. 'Hey, wat is er?' vroeg ik zachtjes. Hij begon weer te snikken. 'Shht, wat er ook is, het komt allemaal wel goed,' zei ik. Hij schudde zijn hoofd, waardoor de krullen voor zijn gezicht vielen. 'Het is Louis,' mompelde hij. 'Wat is er met Louis?' vroeg ik zachtjes. 'We hadden ruzie, en deze keer was het heel erg. Hij heeft me zelfs buiten gezet,' zei hij. 'Sorry dat ik jou ermee kom lastig vallen, maar mijn ouders zijn niet thuis, en ik wist dat jij je sleutel in je brievenbus bewaart,' zei hij. 'Maakt niet uit, Harry, je bent hier altijd welkom.' Hij schonk me een waterachtige glimlach. 'Maar wat is er gebeurd?' vroeg ik. Hij zuchtte. 'Het ging al een tijdje wat minder tussen ons, hij ging vaker met Eleanor om en ik was het een beetje beu. Dus zei ik gewoon dat ik ook nog eens iets met hem wilde doen. Naar de cinema, of naar de Starbucks of zo. Maar hij zei dat hij geen tijd had, dat hij weer met Eleanor had afgesproken. Toen begon ik te schreeuwen dat hij nooit meer tijd voor mij had en dat ze beter bij elkaar konden gaan wonen, dat ik mij uitgesloten voelde en dat ik beter alleen kon gaan wonen. Hij schreeuwde terug dat ik dan beter kon vertrekken en dat Eleanor bij hem kwam wonen. Toen ben ik maar vertrokken,' zei hij. Hij begon weer harder te snikken. 'Het komt wel goed,' zei ik nog eens. 'Hij heeft nog niet eens gebeld,' fluisterde hij. 'Hoelang zit je hier al?' vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. 'Al een paar uur, denk ik.' Ik wreef nog even over zijn rug. 'Zayn?' vroeg hij. 'Ja?' 'Zou ik misschien hier mogen logeren?' Ik glimlachte zwakjes. 'Natuurlijk, Harry,' zei ik. Ik had dan wel mijn eigen problemen, maar ik kon mijn beste vriend niet in de steek laten.