46.

Zayn POV

Ze keek naar haar handen en vermeed elk oogcontact. 'Ik vind je nog steeds leuk, Zayn,' zei ze. Ik wist niet echt wat ik moest zeggen. Ze keek me aan en wachtte mijn reactie af. 'Ik kan dit niet, ik vertrouwde je en ik kan dat niet zomaar opnieuw' zei ik zachtjes. Ze nam mijn hand vast. 'Dat begrijp ik,' fluisterde ze. Toen knapte er iets vanbinnen. Ik trok mijn hand los en stond recht. 'Nee, dat doe je niet! Je begrijpt er verdomme niets van! Ik hield echt van je, je betekende zoveel voor me!' Ik voelde het bloed naar mijn wangen stromen. Alle frustraties van de voorbije maanden kwamen nu in me naar boven. Ik zag dat ze geschrokken was van mijn reactie, maar toch kon ik de woorden niet tegenhouden. 'Weet je wel hoe het voelt om vertrappeld te worden door degene waar je zoveel van houdt? Je wist verdomme goed genoeg dat je speciaal voor mij was, dat had ik zo vaak tegen je gezegd. En toch bleef je me gebruiken!' Ik zag hoe een traan over haar wang stroomde, maar het deed me op dit moment niets. 'Je verwacht nu toch niet dat ik je zomaar in een, twee, drie terug kan vertrouwen? Ik denk dat ik dankzij jou geen enkel meisje meer honderd procent kan vertrouwen! Elke keer zal ik mezelf weer afvragen: "wat als ze iemand anders heeft?" Je hebt het allemaal zo ingewikkeld voor mij gemaakt, allemaal omdat je gewoon je ex jaloers wou maken! Ik weet nog steeds niet waarom ik het slachtoffer moest zijn...' Ik spuugde de woorden gewoon uit. Het bleef even stil in de kamer. Ze zat me met open mond aan te kijken. Ik had verwacht om spijt te voelen, maar ik voelde op dit moment niets. Het enige wat ik op dit moment voelde, was de adrenaline die door mijn aderen stroomde. Verschillende druppels baanden zich een weg over haar wangen, maar het liet me allemaal koud. 'Zayn...' zei ze zachtjes. 'Niets te "Zayn", ik ben er helemaal klaar mee,' zei ik kwaad. Ik draaide me om en ging naar de deur, die ik met een harde klap achter mij dicht gooide en boos wandelde ik richting de uitgang. Ik negeerde alle nieuwsgierige blikken die mij aankeken. Ik moest hier weg. Ik moest even alles op een rijtje kunnen zetten...