Chapter O.21

Vrolijk loop ik door de gangen van Hogwarts, en ik geniet van het idee dat ik twee hele weken geen les hoef te geven, en dat vanavond het bal is. Ik zie hele hordes leerlingen vertrekken naar huis, vooral de 1e 2e en 3e klassers. De oudere jaars leerlingen blijven op het kasteel voor het bal, en de meeste zullen morgen wel vertrekken. Ik de grote zaal bereikt. Mijn maag knort, ik heb best wel zin in het ontbijt. Zoals gewoonlijk ben ik de laatste docent die binnen loopt, en een aantal leraren kijken me afkeurend aan maar het kan me niks deren. Ik ga op mijn vaste plaats zittem, tussen Severus en Slughorn in, en pak een melkbroodje waar ik afwezig aan begin te knabbelen. Ik zie de hoog blonde haren van Malfoy, hij ziet er erg ongezond uit valt me op. Ik frons. Waar is de arrogante Malfoy heen. Weggevlogen ofzo want er is niks meer van over. Hij laat zijn hoofd op een hand rusten, en staart treurig voor zich uit. Ik bedenk me dat ik me niet meer met Malfoy mag bemoeien, dankzij Severus. Ik werp een schalkse blik op hem, maar hij is in gesprek met Dumbledore. Ze hebben hun hoofde bij elkaar gestoken. Blijkbaar mag niemand mee genieten. Snel werk ik mijn eten naar binnen,en loop dan de zaal weer uit om even een luchtje te scheppen.

Met mijn dikke winterjas aan en mijn sjaal om mijn nek gewikkeld loop ik over het terrein van Hogwarts. De sneeuw kraakt onder mijn voeten en de zon laat het schitteren alsof er duizenden diamantjes in verborgen zijn. Ik zie dat sommige leerlingen zich op het ijs wagen, maar als het vervaarlijk begint te kraken rent iedereen er weer van af. "Hee professor" Ik zie dat Hermoine Granger glimlachend naar me staat te zwaaien. Ik loop haar richting uit. Harry en Ron zijn er ook bij zoals gewoonlijk die drie zijn niet bij elkaar weg te slaan. "Moeten jullie niet naar huis?" vraag ik. "Nee we blijven voor het bal, morgen vertrekken we." Ik knik. "Ik ben benieuwd hoe je jurk eruit ziet Hermoine.." Fluister ik en ze giecheld. Ik Heb Hermoine altijd al een leuk meisje gevonden. "Kom Hermoine we gaan naar binnen, het is koud." Bibbert Ron. Ze zwaait nog een keer kort, en rent dan achter hun aan naar binnen.

"Wat moets je met hun?" Ik maak een sprongetje van schrik. Die man kon overal opduiken zonder dat je hem aan hoorde komen. "Gewoon even een praatje maken." Hij humt wat. Ik wrijf in mijn handen om ze wat warmer te krijgen maar het werkt niet echt. Het is echt ijskoud buiten. "Ik wist niet dat jij van wandelen hielt." zeg ik een beetje droogjes tegen Severus. "Er zijn wel meer dingen die je niet van me weet." Grijnst hij.
"Hu" is mijn briljante reactie, en hij schud lachend zijn hoofd. "Wat weet ik niet van je dan?" daag ik hem uit. "voor mij een weet, voor jou een vraag." Boos kijk ik hem aan. "Zo kan ik je toch nooit helpen, als je niks verteld!" zeg ik bozig. "Misschien wil ik wel helemaal niet dat je me helpt, het is veel te gevaarlijk voor je." kaatst hij terug. Daar heb ik even niks op te zeggen en ik staar hem alleen maar boos aan, en hij kijkt terug. Ik zucht, ik heb potje boos kijken verloren, niet zo verwonderlijk. "Kom jij vanavond?" Vraag ik een beetje nerveus eigenlijk omdat ik bang ben dat hij "nee" zegt. Hij zucht diep. "Ik zal wel moeten." gromd hij. "Heeee niet zo somber, het word vast wel leuk." zeg ik en ik geef hem een klopje op zijn wang. "Jezus Kris, je handen zijn echt ijskoud, kom we gaan naar binnen." Lacht Severus. Ik haal mijn schouders op, en samen wandelen we terug naar Hogwarts.