Things will never be the same again... { Cristiano Ronaldo And Fernando Torres} --> 15

“Owh het spijt me dat je dit allemaal alleen hebt moeten doen”, zegt Joyce de volgende avond, wanneer jullie aan jullie verslag bezig zijn. “Ik heb het eigenlijk niet alleen moeten doen…”. Ze kijkt je verbaasd aan.

“ken je Cristiano Ronaldo, die nummer 9 van Real?”. Je ziet Joyce diep nadenken. “Owh, Jaja!!”. “Hij stelde voor om mij te helpen”. “Owh jij hebt toch ook altijd geluk hé!”. Je lacht. “Ja het was best gezellig” en je legt vanalles uit wat er toen gebeurd was. Joyce lacht. Je kijkt dan Joyce serieus aan. “Maar Joyce, misschien vind je het nu heel raar van mij, omdat ik hem nog niet zo lang ken, maar …ik…ik denk dat ik verliefd op hem ben”. Joyce grijnst “Dat vind ik niet raar, soms merk je dat al van de eerste keer of je wat voor die persoon voelt en soms heeft dat wat langer tijd nodig”.

“Zou ik het Fernando morgen vertellen?”. “Tuurlijk, na morgen is hij weer weg en wie weet is het dan te laat”. “Je hebt gelijk” en je omhelst Joyce. Dan wordt er geklopt op je deur en hij gaat verder open. “Hey Darling en Joyce”.

Fernando’s pov…
Je belt aan bij *jij*’s thuis, haar moeder doet open. “Goede avond, is *jij* thuis?”. “Ja ze is boven op haar kamer, je kent de weg” en ze doet gebaar dat je mag gaan. Wanneer je bij haar kamer aankomt zie je de deur op een kier staan. “…Ik, Ik denk dat ik verliefd op hem ben”, hoor je haar zeggen, je schrikt ervan, je nieuwsgierigheid is sterker dan jezelf en je blijft het gesprek afluisteren.

Het zou toch niet? Nee, dat kan toch niet?!. Wanneer je hoort dat ze gestopt zijn met praten klop je op de deur, merkt dat ze opschrikken, je moet moeite doen om niet te grijnzen en begroet ze vlug.

De volgende avond…
Je zit samen met Fernando en zijn ouders in de wagen, richting de luchthaven, hij vertrekt weer naar Engeland, je gaat hem wel weer hard missen. Zijn ouders nemen eerst afscheid van hem. “We zullen jullie even alleen laten, we wachten op jou in de auto” en hij knipoogt naar jou. Je probeert een glimlach op je gezicht te krijgen, maar het lukt je moeilijk, je bent nu zo gespannen.

“Uhm Fernando ik…ik moet je eigenlijk iets vertellen, maar ik durf het niet zo goed, het kan… ik ben bang om hierdoor onze vriendschap te verliezen, die betekent te veel voor mij…”. “Tegen mij mag je toch alles zeggen, dat weet je toch” en hij grijnst. “Oke, uhm het zit zo, ik denk dat ik ver… verliefd ben op…