Hoofdstuk 8

Ik keek op toen ik haar zilvere stemgeluid hoorde. Ze leek nog mooier dan ze vanmorgen was. Ik ging wat verder van het paard afstaan en keek de prinses even aan. Ik moest me wel vermannen, wilde ik geen gênante acties veroorzaken. Ik was zo slecht met meisjes als ik ze leuk vond. 'Goedemiddag Uwe hoogheid.' bracht ik met moeite uit. De prinses glimlachte even snel, en liep de stal binnen, en aaide Pearl. 'Zeg maar jij hoor, en alsjeblieft noem me Jeanne..' fluisterde ze terwijl ze haar ogen op Pearl gericht hield. Ik keek even naar de grond, en speelde even met mijn voet in het stro, waarmee de stal bedekt was. 'Dus je gaat een stukje rijden..?' vroeg ik aan haar. Ze knikte. 'Ja, dinsdag is mijn vaste rijdag.' vertelde ze me. Ik snapte niet dat ik echt niet boos op haar kon worden, ze had er wel voor gezorgd dat ik hier de rest van mijn leven kon werken als ik niet ontsnapte. Er viel even een stilte, waarin ik de prinses even bekeek, ik moest het haar gewoon vragen, waarom ze juist zo graag wilde dat ik hier zou werken, en nergens anders. 'Waarom wilde je juist dat ik hier zou werken?' vroeg ik aan haar. De prinses haalde even haar keel op en keek me moeilijk aan. 'Zou je vandaag met me mee een stukje willen gaan rijden?' vroeg ze, ze keek me niet aan en pakte voorzichtig Pearls teugels vast. Ik keek haar vragend aan. 'Waarom met mij, majesteit?' vroeg ik aan haar. 'Omdat jij dé prins bent van Clearwater..' zei ze. 'Dus?' vroeg ik kinderachtig. Ik wist wel dat ik een prins was, maar het boeide me niet zo, ik was liever een gewone jongen geweest. Dat ik waarschijnlijk over een paar jaar koning zou zijn interesseerde me niet. De prinses keek me aan en grinnikte even. 'Rij nou gewoon een stukje met me.' ze trok even een pruillipje, die ik niet kon weerstaan. 'Jaja, ik rij al een stukje met je.' mompelde ik uiteindelijk. 'Als jij Pearl alvast naar buiten rijd, dan zadel ik Quintis snel even op..' De prinses knikte en leidde Pearl naar buiten. Ik volgde haar, en deed de staldeur dicht, en liep vervolgens naar Quintis' stal en opende die. Ik haalde mijn zadel tevoorschijn en zadelde Quintis op, ik moest wel opschieten dadelijk zou Edward weer beginnen te zeuren, of zeggen dat ik niet weg mocht. Hij zou me moeilijk kunnen straffen, maar me wel hier houden. Ik leidde nadat ik Quintis klaar had gemaakt hem naar buiten en sprong op. Tot mijn verbazing had de prinses op me gewacht, dat wilde zeer waarschijnlijk zeggen dat ze toch niet zo op haar moeder leek dan dat ze eruit zag. Ik steeg op, en stapte op Quintis naar de Prinses en Pearl, en ging naast haar staan. 'Zo, zullen we gaan dan?' vroeg ik aan haar. De prinses proestte het uit van het lachen. Ik keek haar verward aan. 'Wat nou?' vroeg ik aan haar. Ze kalmeerde en keek me aan. 'Jij bent écht een droomprins.' zei ze. 'Je hebt zélfs een wit paard.' voegde ze er snel aan toe.