Chapter O.15

Nadat de lessen waren afgelopen heb ik me weer opgesloten in mijn kamer. Ik kijk door mijn raam, en ik zie dat het terrein van hogwarts een laagje sneeuw over zich heen heeft gekregen. Het is net een ansichtkaart als je ernaar kijkt. Ik schrik op door een zachte klop op mijn deur. Een beetje gehumeurd gooi ik de deur open, maar alles is op slag weg als ik zie wie er voor me staat. "Severus" zeg ik verbaasd. "Je zei tegen me, toen in de astronomie toren, dat als er iets was ik naar je toe kon komen toch?" zijn woorden komen er een beetje aarzelend uit, en mijn wenkbrauwen rijzen verbaasd omhoog. Ik had niet verwacht dat Severus echt iets met mij zou willen delen. Ik antwoord niet, maar ik hou alleen de deur wat verder op zodat hij naar binnen kan lopen.

Ik zit op de bank en Severus staat nog een beetje, zenuwachtig lijtk het wel, om zich heen te kijken. "Gooi het eruit." Zeg ik tegen hem. "Dumbledore wil dat ik hem vermoord." Even denk ik dat ik hem niet goed verstaan heb. "Wat" Fluister ik geschokt. Geergerd kijkt hij me aan. "Je hoorde me wel." "Waarom?" stoot ik uit. "Ik ben een dubbel spion, Kristen." Niet begrijpend kijk ik hem aan, en k zie hoe hij langzaam zijn linkermouw begint op te stropen. Een akelig gevoel bekruipt me. Het zou toch niet....? Mijn gevoelens worden bevestigd. Het Dark Mark staat duidelijk in zijn arm gegrafeerd. "Je bent een van hen?!" Gil ik tegen hem, en gesckrokken legt hij een hand over mijn mond. Angstig kijk ik hem aan. "Ik zeg net, mijn beste Kristen, ik ben een dubbelspion. The dark lord denkt dat ik aan zijn kant sta en ik "Spioneer" hogwarts voor hem. Maar eigenlijk ben ik Dumbledore's lappenpop en spioneer ik The dark lord." Hij laat zijn hand zakken als hij zeker weet dat ik niet meer ga schreeuwen. Heel lang kijk ik hem aan. Ondoorgrondelijk kijkt hij terug. Hij heeft net een van zijn grootste geheimen aan mij bloot gegeven, dat betekent dat hij me vertrouwd... Ik staar naar buiten, en probeer het allemaal een beetje te verwerken. Severus een death eather. Als ik weer zijn kant op kijk zie ik dat hij zich van me heeft afgewend. Met een schok besef ik dat hij weer huilt. Ik loop naar hem toe, en trek hem voor de tweede keer in mijn armen en laat hem voor de tweede keer op mijn schouder uithuilen. En nogmaals breekt het mijn hart. Dit mag het lot niet zijn van Severus. Het mag niet. "Het komt goed." Fluister ik in zijn oor. "Ik zal je helpen...."