Hoofdstuk 42

*** Jamie's pov ***

"Jamieeeee!" wordt er luid geroepen als ik nog maar net binnen ben. "Jack!" Meteen lopen we naar elkaar toe en spring ik in zijn armen. Wild schudt hij heen en weer waardoor hij bijna ten val komt. "Je bent er." roept hij blij uit. "Ja, natuurlijk. Ik had het je beloofd. Ik heb wel even moeten oefenen op je wachtwoord." lach ik. "Ik mocht het dan ook niet te gemakkelijk maken. Ik heb gewoon de eerste twee letters van onze volledige namen genomen. Ik vond het best wel gemakkelijk eigenlijk. Geef maar toe, het was slim bedacht van mij." antwoordt hij fier. "Je hebt het heel goed bedacht. Ik ben fier op je." lach ik en wrijf eens door zijn haar.

Na het concert komen de jongens vol adrenaline het podium afgelopen. "Wiiiiiii, waren we niet geweldig!" roept Jack opgewonden. "Jullie zijn altijd geweldig." antwoord ik oprecht. "Kom mee, we gaan naar de kleedkamers ons opfrissen." Zack haakt zijn arm rond die van mij en trekt me mee. "Wil ik daar wel zijn?" vraag ik lachend, maar toch wel serieus bij de gedachte aan hun dvd. "Ik beloof je dat we onze manieren zullen houden. Als het je echt teveel wordt dan kan je altijd weg, Matt en de rest ruimen het podium op dus kan je daar wel terecht." antwoordt Zack. Het lijkt wel alsof hij mijn gedachten kan lezen.

"Tot gauw jongens!" Ik geef elk een knuffel en een kus. "Tot gauw! Nog even geduld hebben en je zal weer wensen dat we gauw op tour gaan." lacht Matt. "Raar maar waar, ik hou wel van die drukte. Jullie laten me weer leven." antwoord ik oprecht. "We helpen onze fans graag." antwoordt Alex met een knipoog. Ik zwaai nog snel eens en stap dan in mijn auto. Op naar nog twee eenzame weken....