Hoofdstuk 41

*** Jamie's pov ***

** 1,5 maand later ***
"Drie keer raden waar ik naar kijk." hoor ik opgewekt wanneer ik mijn GSM opneem. "Hmmm... Ik heb er geen idee van." lach ik. "Is het misschien een foto?" vraag ik lachend. "Je hebt het geraden!" roept hij lachend. "je zegt het nog maar anderhalve maand elke keer als je me belt." lach ik. Jack en ik bellen elke avond met elkaar. Soms hangen we uren aan de lijn, soms heel kort. De andere jongens spreek ik tussendoor ook wel eens, maar lang niet elke dag. "Hoe gaat het daar?" vraagt hij nog altijd even opgewekt. "Goed, een beetje eenzaam, maar verder goed." Ik hoor hem eens lachen en dan zuchten. "Waarom kom je niet langs? Het is al zo lang geleden dat we je zagen? Straks herken ik je niet meer." stelt hij dan voor. "Het is niet dat ik niet wil, maar jullie zitten wat ver. Mijn agenda zit elke dag vol....hebben jullie zaterdag een show?" antwoord ik terwijl ik mijn agenda erbij haal. "Ja, zaterdag hebben we er één. Denk je dat je die kan halen?" vraagt hij meteen. "Ik beloof niets, maar ik probeer het. SMS je me de details?" antwoord ik terwijl ik nu al zeker weet dat ik er zal zijn. Ik wil hun een soort van verrassen. "Oké. Ik hoop dat je er geraakt." Aan zijn stem hoor ik dat hij teleurgesteld is dat ik er misschien niet zal zijn en tegelijk hoopvol. "Maar Jack, het is nog maar twee weken... Het zal sneller voorbij zijn dan je denkt."probeer ik hem te overtuigen. "Je hebt vast gelijk." Nog steeds zit er een trieste ondertoon in zijn stem. "Jack, ik beloof je dat ik er zal zijn. Ik wou het eerst nog min of meer geheim houden, maar ik kan er niet tegen als je zo triest klinkt." Meteen slaat zijn humeur compleet om en is hij weer de opgewekte gekke Jack. "Heb je een tweede voornaam?" vraagt hij plots uit het niets. "Ja,, Beth, waarom?" vraag ik verwonderd. "Oh, zomaar... Ik realiseerde me gewoon dat we dezelfde initialen hebben... Jack Bassam Baraka en jij bent Jamie Beth Bouvier." Pas dan realiseer ik me dat hij eigenlikwel waar is. "Het is gewoon voorbestemd dat we elkaar leerden kennen. Het kan gewoon niet anders, wij moeten wel vrienden zijn." lacht hij.

***Die zaterdag ***
"Goedemiddag, jij. Moet Jamie zijn." reageert een bewaker meteen als hij me ziet komen. "Jazeker." bevestig ik. "Dan moet je alleen nog het wachtwoord zeggen." lacht hij. "Jababeba." antwoord ik en zie een glimlach op zijn gezicht komen. "Ga maar binnen. Je moet naar links en dan de twee deur rechts nemen." legt hij uit en laat me binnen.