Hoofdstuk 39

*** Jack's pov ***

Als we terug beneden zijn komen Matt en Jamie terug binnen. Ik probeer maar gewoon te doen, maar het lukt me maar niet. Hoe kan het ook? Matt en Jamie zitten naast elkaar in een zetel. Je kan er normaal gezien maar met drie in, maar wegens plaatsgebrek zitten Grieco en Vinny er bij geduwd. Dat maakt het alleen maar erger voor mij want dat betekent dat ze praktisch op elkaars schoot zitten. "Jack, kunnen we even praten?" vraagt Jamie plots. "Euhm... Oké?" twijfelend gaan we naar de keuken. Ze trekt snel de deur achter me dicht en gaat aan tafel zitten.

"Jij gaat me nu vertellen waarom je me al zo'n 20 keer hebt doodgeschoten!" komt ze meteen uit de hoek. "Als je het niet erg vindt, dan vertel ik het je liever niet... Of nog niet. Ik kan het je gewoon niet vertellen" antwoord ik bang voor haar reactie. "Schiet me dan geen 21ste keer dood." reageert ze bitter en stelt zich recht. Snel grijp ik naar haar pols. "Ik snap dat je je geviseerd voelt, maar neem het niet persoonlijk." probeer ik toch een beetje goed te praten dat ik zowel Matt als haar boos aankijk. "Jack, morgen vertrekken jullie voor twee maanden op tour. Je hebt twee keuzes: je vermant je en stopt met ons zo kwaad te bekijken zodat we het beste kunnen maken van deze laatste dag, of je blijft zo vader doen maar dan hoef ik je niet meer te zien of te spreken." Het enige wat ik doe is zuchten. "Ik zal het eerste proberen." beslis ik uiteindelijk. "Misschien moet je het maar gewoon vertellen wat er is... Daarom niet aan mij, maar toch aan één van de jongens...." stelt ze voor. Ze moest eens weten dat Alex het al weet, denk ik bij mezelf. "Ik zal er dan maar over praten met Matt." besluit ik en zie haar goedkeurend knikken. "Zal ik Matt naar hier sturen? Of wil je het later met hem bespreken?" Ik schud mijn hoofd. "Laat hem maar komen."