Hoofdstuk 54

Jason P.O.V.

Na nog een paar pijnlijk stille minuten kijk ik op en zie dat Maura heel moe is. Ik wil opstaan om naar huis te gaan als ik bedenk dat de familie van Maura geen slaapplek heeft. Omdat mijn huis groot genoeg is besluit ik ze te vragen of ze bij mij willen logeren. Ik wendt me tot Max: 'Ehmm, aangezien jullie waarschijnlijk geen slaapplek hebben kunnen jullie wel bij mij slapen.' stel ik voor. Max kijkt de andere twee mensen die mee zijn aan voor hij knikt. 'Ja, is goed. Bedankt.' zegt hij. We zeggen Maura gedag die zo moe is dat ze alleen maar kan knikken. We lopen naar buiten en dan bedenk ik me pas dat ik op de fiets ben. 'Ik ben op de fiets... dus ik zal jullie het adres wel geven.' Ik geef het adres aan de moeder van Maura en loop naar mijn fiets. Zodra ik mijn fiets van het slot heb rijd ik zo hard als ik kan naar mijn huis. Maar hoe hard ik ook gefietst heb Max en die anderen mensen zijn er al. Ik stap snel van mijn fiets en loop naar de voordeur om hem open te maken. Voordat ze iets kunnen zeggen wat ik al veel te vaak heb gehoord, wijs ik ze hun kamers. Gelukkig heb ik genoeg kamers. Max gaat slapen in de kamer die van Maura was en hun ouders is een andere logeerkamer. Omdat ze er niet aan gedacht hebben slaapspullen mee te nemen bel ik een taxi die ze naar het winkelcentrum brengt. Ik geef ze het telefoonnummer van het taxibedrijf zodat ze zelf kunnen bellen als ze klaar zijn. Ook geef ik ze de sleutel die eerst van Maura was zodat ze erin en uit kunnen als ik er niet ben. Als ze weg zijn bedenk ik me dat ik niet genoeg eten in huis heb voor zoveel mensen en ik ga ik maar even boodschappen doen.

Als ik thuiskom is de deur al open en zijn Max en die anderen al binnen tv aan het kijken. 'Hallo!' roep ik zogenaamd vrolijk. Ik krijg wat gemompel terug. Ik schud mijn hoofd en loop naar de keuken om alvast te koken.

Tegen de tijd dat al het eten op is is het tijd om te slapen en lopen we allemaal naar boven. Ik ook, ik verwacht niet te kunnen slapen omdat Maura er niet is maar verrassend genoeg val ik snel in slaap. De volgende ochtend ben ik de eerste die wakker is. Ik kleed me snel aan en loop naar benden waar ik een broodje voor mezelf smeer. Als ik dat op heb komen de ouders van Max en Maura beneden. Ik wens ze een goedemorgen en loop snel de keuken uit. Net als ik in de woonkamer aankom gaat de telefoon. Het ziekenhuis... het gaat niet goed met Maura...