22. That would be very romantic

TWENTY TWO

Ik liep door de regen naar huis. Manon sloeg rechts af, waar ze dat altijd deed, anders kwam ze niet thuis. Ik verheugde me er nu al op om zometeen Taylor flink te kunnen omhelzen en in zijn armen te vallen, want het was echt kutweer buiten. Het regende, het waaide en het was veel te koud.
Taylor stond samen met mijn moeder achter de bar. Het was doordeweeks niet zo druk. Wel zat er een oude man, die elke dag, behalve zondag, om vier uur een kop koffie kwam drinken.
'Hoe was je dag?', vroeg mijn moeder. Ik haalde mijn schouders op.
'Zoals altijd. Hoi'. Ik kuste Taylor. 'Goedemiddag meneer McCurtney. Hoe was uw dag?'
'Prima, meisje, prima'. Ik nam plaats op de barkruk op de hoek. Taylor kwam naast me zitten. Mijn moeder begon een gesprek met meneer McCurtney, dus ik had alle tijd met Taylor.
'Ze hebben de tentamen-data aangekondigd', zuchtte ik terwijl ik met mijn vingers door zijn haar aaide.
'Leuk', grinnikte hij. Ik knikte.
'Ik heb een hele mooie foto van ons', zei hij. Ik keek hem verbaasd aan. Hij tikte kort op mijn been. 'Kom maar mee'.

Op mijn bed lag een stukje papier. 'Wat is het?'
'Dat zei ik toch al? Een foto. Van ons. Kijk nou maar gewoon', zei hij, toen ik mijn wenkbrauw optrok. Hij ging naast me op bed zitten en keek over mijn schouder mee. Het was een foto van mij in het rode jurkje. Taylor zat naast me, en naast Taylor zat Vince.
'Je bent zeker blji dat je iets onder dat jurkje aan had. Als je Paris Hilton was geweest konden we nu naar binnen kijken', zei hij. Ik schoot in de lach, sloeg hem zachtjes op zijn hoofd.
'Wie heeft 'm gemaakt?'
'Geen idee. Mijn manager gaf hem me. Ik vind het een leuke foto. Je kijkt ontzettend schattig'.
Op de foto keek ik liefdevol naar Taylor, die in gesprek met Vince was. Mijn saladebakje stond naast me. Het was best wel een leuke foto, daar had hij gelijk in.

Na het eten stelde Taylor voor om op youtube te kijken, hoe mensen reageerden op zijn interviews en zo. Ik stemde in.
Nadat we tien reacties hadden gelezen, wisten we dat meisjes over de hele wereld hem konden aanbidden. Vooral zijn lichaam werd goed gekeurd.
'Dat zie ik ook wel in, ja', zei ik. Hij keek me aan, streek een pluk haar van mijn wang en zoende me. Toen hield hij abrubt op, hield een vinger in de lucht.
'Wat?', vroeg ik, mijn lach onderdrukkend.
'Ik heb een geniaal idee'.
'Vertel'
'Als we nou eens een huisje boeken, ergens op een plek waar het sneeuwt. Dat is superromantisch'.
'Ik wist niet dat jij zo romantisch was ingesteld', glimlachte ik.
'Tuurlijk ben ik dat. Als iemand dat weet ben jij het wel'.
Ik lachte.
'Het lijkt me een heel goed plan', zei ik.
'Mij ook'
'Maar ik moet ook nog naar school je nog? De enige dag dat ik vrij ben, is vrijdag. Dan vallen alle lessen uit door één of ander project. Maar daar heb ik geen zin in, in dat project'
'Dan gaan we drie dagen; we gaan hier vrijdagochtend weg, hebben vrijdag- en zaterdagnacht daar en gaan zondagavond weer terug. Het word leuk, dat beloof ik je'
'Dat geloof ik graag', lachte ik. Ik drukte nog een kus op zijn mond.
'Vind je het goed al ik even mijn joggingbroek en een warm vest aan ga doen?'
'Ik vind het nooit erg als jij je omkleed', lachte ik. Ik stond op van de stoel voor de computer en liep naar mijn kast, om zelf ook wat lekkere kleren te pakken, waaronder een veel te groot vest van hem.
'Heb je énig idee waar mijn zwarte shirt is, die zonder dat figuurtje?'
'Nee.. In de kast?'
'Kijk jij even, jij staat dichterbij'.
Ik opende de kastdeur, zocht naar zijn zwarte shirt. Het lag er niet.
Ik draaide me om. Taylor zat op mijn bed, hij had zijn witte bloesje al uit.
Toen viel mijn blik op een zwart hoopje stof, achter hem. Het lag onder zijn kussen.
'Het ligt achter je', zei ik droogjes. Hij keek op en draaide zich om. Maar hij zag het niet liggen. Ik zuchtte lachend.
'Je kunt niet veel, hè?'
'Ik zie hem gewoon niet', lachte hij met me mee. Ik ging vlak voor hem staan, met aan elke kant van mijn heup één van zijn benen.
'Hier', zei ik. Ik boog me voorover om het shirt te pakken, gaf het aan hem.
'Je bent de beste', zei hij, nog steeds met een lachend toontje in zijn stem. Hij pakte het shirt aan, maar trok met zijn andere arm mij dichterbij.
'Ik vind je écht heel erg leuk', zei hij. Ik glimlachte. 'Het is compleet wederzijds'
'Gelukkig maar'. Hij lachte weer. Ik drukte een kus op zijn onweerstaanbaare en lachende mond.


Bedankt iedereen, voor zijn reactie. Dat was écht even wat ik nodig had. Ik weet alweer waar in dit verhaal allemaal naar toe wil (:
So, thanks.
Ik wil weer zeven reacties. Want als ik er tien vraag, krijg ik er met moeite negen, en als ik er zeven vraag, krijg ik drie pagina's :'D
dus, zeven (:
<3