Chapter 1

Langzaam ontwaak ik door het zonlicht dat in mijn kamer schijnt. Voorzichtig sla ik de deken van mij af. Dan zet ik zachtjes mijn voeten op de houten vloer. De vloer voelt koud aan. Ik loop naar de kamer van Theodore, eenmaal in zijn kamer zie ik dat zijn bed leeg is. Hij heeft wel in zijn bed geslapen, dat zie ik aan de dekens en het kussen. Het gevoel van teleurstelling trekt door mijn lichaam. Hij had beloofd dat we snel weer samen het bos in zouden gaan. Net zoals vroeger, vroeger toen we nog jonger waren. Een eenzame traan rolt over mijn wang. Ik veeg hem weg.
      Dan loop ik naar beneden en ga aan de tafel zitten. Het is dat ik nu wakker ben want anders zou ik terug naar bed gaan en verder gaan met slapen. Vanmiddag hoef ik pas in de ziekenboeg te weren. Ik werk als verpleegkundige in de ziekenboeg. Het is dankbaar werk want je ziet mensen weer beter worden. Meestal dan, soms gaat er ook iemand dood omdat diegene niet meer te redden is. Dat gebeurt niet vaak maar iedere keer is het naar om mee te maken. Ik leef in zo'n kleine gemeenschap, iedereen kent elkaar. Het ligt ook aan de strijd die de afgelopen is geweest. Was het een zware strijd dan zijn de gewonden vaak ook zwaarder gewond of zelfs dodelijk verwond.
      Starend naar een punt ergens op de tafel denk ik na. De laatste tijd lijkt Theodore mij te ontwijken. Eerlijk gezegd snap ik niet waarom want nog niet zo lang geleden vertelde hij mij bijna alles. Hij is nu wel officieel een man en hij moet vechten maar toch. Ik heb nooit het idee gehad dat, dat iets tussen ons zou veranderen. Blijkbaar wel.