30.

'Uhm... Ling, waar slaat deze actie eigenlijk op dat je naar de noord pool wilt?'
'En wat is er eigenlijk aan de hand?' Valt Mako Korra bij.
Of course. Mako, Bolin, Asami, en zowat bijna iedereen in Atlantic City, kennen de waarheid niet. Nog niet.
'Ten eerste Korra, je moet mijn broers is ontmoeten. En wat is het festival zonder hun? Trouwens, ze houden ook wel van een gala, zo op z'n tijd. Ze kunnen best goed dansen. En, Mako, Korra zal jullie zo over alles in lichten. Niet iedereen kan zeggen dat ie de scheppers van het lucht, water, aarde, en vuursturen ontmoet heeft. Met die van aarde praten jullie nu trouwens.'
'Maar... Waarom?'
Uhm... Tja. Eigenlijk had ik aan Bolin wel wat voorzichtiger mogen brengen dat ik het aardesturen heb uitgevonden. Want hij is zo gevoelig, en leuk, en ik wil hem te vriend houden.
Ik weet dat mijn meesters gezegd hebben dat ik me niet teveel aan ze moet hechten, en in het speciaal aan Bolin.
Maar ze zijn zo leuk.
Ergens klinkt het getoeter van een hoorn, en ik draai me even naar achteren om.
'Zou Oogi bezwaar hebben tegen een zwem partij?'
Terwijl Korra alles begint uit te leggen aan Mako, Asami, en (slik) Bolin, laat ik Oogi in het water landen. Uit het niets worden we in eens omringd door allerlei waterstam krijgers. Voor ons gaat een ijsberg langzaam naar beneden, en Oogi zwemt er door heen.
'De avatar!' Hoor ik iemand vanaf een wachtpost schreeuwen. Korra blijft door praten terwijl Asami, Bolin, en Mako verbaasd om zich heen kijken. Die zijn hier natuurlijk nog nooit geweest.
Bij het stuk waar de rivier die door de stad stroomt stopt, staat Korra's oom, en het hoofd van de noordelijke waterstam, unalaq, staat al verbaasd te wachten, omringd door zijn gevolg.
'Korra... Wat doe jij hier? Ik wist niet dat je zou komen.'
Korra kijkt hulp zoekend naar mij. Natuurlijk.
'We zijn hier niet omdat zij het wil, maar omdat ik daar voor gezorgd heb. Ik kom even mijn broer op halen. 3\4 van zijn menselijkheid zit hier, dus de rest zal ook wel niet ver weg zijn.'
Niemand snapt er natuurlijk wat van.
'Mijn broer is de oceaangeest, en ik ga nu naar de geestenoase toe om te kijken waar hij uithangt.'
Zonder blikken of blozen loop ik richting de geheime ingang van de geesten oase. Achter me hoor ik hoe korra het aan iedereen probeert uit te leggen. Unalaq is niet echt blij met me.
'Je kan niet zomaar naar de oase gaan! Die is heilig! Wachters, hou haar tegen!'
'Probeer jij soms de uitvinder van het aardesturen tegen te houden?!' Bits ik terug. Onbewust gloeien mijn ogen op.
Oeps. Sorry.
Gebeurt vaker als ik pissig ben.
En zoals verwacht (joh), deinst iedereen weer achteruit.
Ik loop over een van de bruggetjes, en hoor de anderen achter me aankomen. In het water zie ik La en tui, vrij vertaald mijn broer, Hai, en zuster Yue.
Op mijn knieen ga ik aan de water rand zitten.
'Unalaq, wat jij en de anderen nu gaan zien, hebben nog maar héél weinig stervelingen gezien. En wie het gezien hebben, zijn op een hand te tellen.'
Ik steek mijn hand in het water, en de ogen van de vissen, inclusief de vlek op hun voorhoofd, lichten fel op. Zo ook mijn eigen ogen.
'broer,' zeg ik in de oude taal van de energie stuurders. 'Kom hier.'
En op eens, vanuit het niets, komt er een soort damp uit de ogen van de koi karpers, La en Tui. De damp neemt de vorm van mijn broer aan.
Verbaasd me dat hij zijn eigen gedaante heeft.
Typische water meesters look. Water meester kleding, donkere huid, en zwart haar.
In tegenstelling tot hem ben ik totaal mezelf niet. ik zie er nu uit als het vuurnatie kind dat aarde stuurt. Maar mijn normale look is totaal anders.
'Hey-'
Als hij de rest ziet, breekt hij zijn zin abrupt af.
'Ook om jou weer te zien, Hai,' zeg ik. 'En voor dat je het vraagt: ja, ze mochten het zien. Heeft de moeder je niet op de hoogte gesteld?'
'Uhm, nee,' bromt hij tegen me. 'Maar zou dat misschien komen omdat ik de laatste honderd jaar hier bij de stervelingen heb gezeten? Ik verveelde me en ben maar vis geworden, dat wist je toch?'
'Dat weet ik inderdaad ja,' blaf ik terug. 'Je bent in ieder geval heel wat makkelijker te vinden dan sheng du, want die zit in de centrale vuurnatie. Zal wel bij de zonkrijgers rondlopen, want daar zat hij vijftig jaar geleden ook. En doe nu een beetje normaal, en kom even kennis maken met de centrale avatar en haar vrienden. En het helpt misschien ook als je even met het stamhoofd en zijn gevolg praat, dan kijkt hij tenminste niet meer naar je alsof je net uit de lucht bent komen vallen.'
Ik pak Hai bij zijn arm, en trek hem mee naar de rest.
'Je hoeft me de les niet te lezen over Unalaq, want ik weet heel goed wie hij is. Mooie bruiloft trouwens, vijftien jaar geleden,' grijnst hij.
O hou toch je kop.
'Ik zou je fatsoen maar houden, druil oor, want de avatar komt namelijk uit de waterstam, en het hoofd van de noordelijke is haar oom.'
'Oeps. Sorry.'
Het is ons geleerd om respect te hebben voor de avatar, en al helemaal als die uit je eigen element komt, dus hij moet het maar nemen zoals het is.
'Korra, dit is Hai. Mijn broer, en de uitvinder van het watersturen. Hai, dit is Korra, de opvolger van avatar Aang. Dus ga haar niks vragen over dat avontuurtje van tachtig jaar geleden, tijdens de honderd jarige oorlog, want dat weet ze waarschijnlijk al niet meer, of ze moet een flashback hebben.'
'Hey.'
Hij steekt zijn hand uit naar Korra, die hem aarzelend aanpakt.
'Avatar vanuit de waterstam he? Dat mag ik wel.'
'En o ja, dat zijn Bolin, Asami, en Mako,' zeg ik terwijl ik naar de anderen wijs. Onbewust begint hij te grijnzen naar Asami.
O kom op zeg, hij heeft echt veels te lang vast gezeten in die vis.
Dan kijkt hij naar Unalaq, de wachters, en het overige zooitje mensen dat is meegekomen naar de geesten oase.
'Yo, Unalaq, verbaasd om me te zien zeker? Ik, Hai, de oceaangeest?'
Alsjeblieft zeg. Ik moet tegen de moeder zeggen dat hij nooit meer zo lang in een vis mag zitten.
In tegenstelling tot hem heeft zuster Yue nergens last van.
Hai staat even met Unalaq te praten, terwijl ik bij Korra, Mako, Bolin, en Asami sta.
'Zeg alsjeblieft maar niks,' zucht ik. 'Hij heeft veel te lang in die vis vast gezeten, dat is alles.'
'Uhm... Ling, zeg... is het raar als we er nog steeds niets van begrijpen?' Hakkelt Mako.
'Absoluut niet,' zeg ik. 'Jullie zijn de eerste stervelingen die dit mee maken. Het is volstrekt normaal dat jullie er niets van snappen.'
Dan hoor ik Unalaq wat tegen de wachters zeggen.
'Laat door de hele stad het volgende bericht uit gaan; Vanavond zal er speciaal voor avatar Korra, en de oceaan geest, een feest worden gehouden. Vanavond moet iedereen in een opperbeste stemming zijn.'
De wachters knikken, en stuiven gelijk weg. En in eens schiet me nog iets te binnen.
Het neemt wel de kans weg dat ik bijvoorbeeld met Bolin kan dansen of zo, maar dat moet ik er maar bij nemen.
'Ik weet zeker dat de maangeest het ook leuk zal vinden om te komen, Unalaq,' zeg ik. 'Maar als ze er is, noem haar liever Yue. Ze vind het nooit zo leuk om bij haar geesten titel genoemt te worden. "maangeest" klinkt zo officieel.'
Dan ga ik weer terug aan de waterrand zitten, in de kleermakers zit. 'En als jullie het nou niet erg vinden, ik ga mediteren.'
Binnen een paar seconden ben ik verdwenen, terug naar de geesten wereld.