Chapter 31

Daviënne Aphrael Price

Het was nu een paar dagen sinds ik erachter was gekomen dat ik verliefd moest zijn op Neville. Sindsdien had ik hem genegeerd, ik kwam niet meer naar de Room of Requiment en besteedde tijdens de lessen nog minder aanacht aan hem als anders. Theodore had ook wel door iets me dwarszat maar nadat ik hem een paar keer had afgesnauwd liet hij me met rust. Hij wist dat er op dit moment geen land met me te bezeilen viel en deed zo normaal mogelijk tegen me. Ik was blijkbaar niet de enige die ergens een probleem mee had want hoewel hij het terwille van mijn chagrijnige gedrag leek te willen verbergen gedroeg Theodore zich steeds vreemder. Hij was belachelijk vroeg wakker, liep om half vier door de common room wanneer ik nog steeds in het vuur zat te staren, was voortdurend afwezig en was steeds vaker spoorloos verdwenen. Ik wilde heel graag weten wat er aan de hand was maar ik dacht niet dat ik er nog meer drama of juist een heleboel liefdesgeluk bij zou willen krijgen want de kans dat hij een vriendinnetje had bestond natuurlijk ook nog altijd. Dit was weer zo'n moment, zo'n moment dat Theodore spoorloos verdwenen was en ik dus alleen naar mijn volgende les - potions- liep. Er botste iemand tegen me op en toen ik opzij keek zag ik dat Dean Ginny al weer een paar meter verder was. Ik hd het idee dat ze niet zonder redent tegen me op was gelopen en ik had gelijk want zodra ik in mijn zak voelde vond ik een papiertje. Dav ik moet je spreken! Om half acht bij de RoR, vraag naar de kamer waar alles verborgen is. Ik keek nog even om en zag haar rode haar om de hoek verdwijnen. Wat was er zo dringend dat ze me moest spreken? Ze had toch ook wel door dat ik was veranderd in een of andere zombie die niet in staat was om zich fatsoenlijk te gedragen? Met een beetje geluk had Theodore vanavond weer zo'n afspraakje waardoor hij niet doorhad dat ik weg was.