Hoofdstuk 34

*** Jack's pov ***

Als ik eindelijk aangekomen ben bij het gebouw waar het interview door gaat, loop ik snel naar binnen. Nog voor ik aan de lift ben word ik teruggeroepen door de receptioniste. "Aan de snelheid waarmee u voorbij stormt te zien, bent u jack Barakat. Neem de lift tot het vijfde verdiep, sla linksaf en neem de derde deur rechts. Ik zal ondertussen bellen om te zeggen dat u bent aangekomen." legt ze uit. "Euhm... Oké? Bedankt." antwoord ik en wil weglopen als ze opnieuw iets zegt. "Ik ben Sheila...oh, en mag ik even?" Verward kijk ik haar aan. Dat neemt ze blijkbaar als een signaal dat ze haar gang mag gaan. Ze trekt mijn t-shirt recht, rits mijn pull dicht en geeft vervolgens een paar zachte klopjes op mijn borstkas. "Zo, dat is wat beter." glimlacht ze. "Dankje.... Denk ik." antwoord ik dan maar en onderneem een nieuwe poging om weg te raken. "Ik leef met u mee, meneer Barakat. Het spijt me dat het niets werd met uw ex-verloofde.... Als u eens wil praten kan u bij mij terecht... Hier is mijn nummer." ze duwt me een papiertje in mijn hand en draait haar naar haar computer alsof ik er niet eens ben, alsof er nooit iets gebeurt is. Verward kijk ik van haar naar het papiertje en loop dan maar naar de lift. Terwijl ik op de lift wacht kijk ik nog eens naar het papiertje en gooi het vervolgens in de vuilbak.

"Sorry, sorry, sorry! Ik weet dat ik laat ben, het spijt me! No need om een preek af te steken, Matt." verontschuldig ik me meteen nog voor iemand iets kan zeggen. "Ik zal maar niet vragen waar je was." zucht Matt. "Vermoedelijk weet je dat wel." glimlach ik. "Ik vraag me echt af wie je bent en wat je gedaan hebt met Jack." zucht Matt opnieuw. Ik ben gewoon Jack, en als ik met Jamie samen ben lijkt het alsof we alleen zijn op deze wereld. Ik vergeet alles en iedereen denk ik in mezelf. En als ik me realiseer wat ik aan het denken ben frons ik mijn voorhoofd. "Niet fronsen, alstublieft. Dan kan ik niet goed schminken." reageert de vrouw die me aan het bijwerken is. "Jack, kunnen we straks even onder vier ogen spreken. Het gaat over Jamie." vraagt Alex van ergens achter mij. "Natuurlijk, is het erg?" reageer ik meteen en frons blijkbaar alweer mijn voorhoofd. Dat levert me een diepe zucht op van de schminkster. "Dat kan je straks misschien beter zelf uitmaken."