Chapter 29

Daviënne Aphrael Price

Ik zat in de common room met mijn neus in een boek. The Host was echt een prachtig boek, het liefdesverhaal was zo ontzettend gecompliceerd, geen driehoeksverhouding maar een vierhoeksverhouding. Theodore gaapte en kwam overeind. 'Ik ga slapen,' deelde hij mede en hij drukte een kus op mijn wang. 'Weltrusten,' mompelde ik en ik keek hem na.
Zodra hij de trap op was sprong ik uit de stoel. De common room was op ons twee leeg want er waren verder maar vier mensen uit Slytherin gebleven. Ik stopte het boek in mijn zak en rende de common room uit. Ik had bijzonder veel behoefte aan de warme gezelligheid van Dumbledore's Army. Eenmaal in de Room of Requiment liet ik me bij Seamus, Dean en Neville neerzakken. 'Hi jongens, bedankt voor de lelies Seamus,' zei ik.
Neville en Dean keken verbaas op. 'Welke lelies?' vroeg Dean terwijl zijn ogen tussen mij en Seamus op en neer schoten. 'Ik had haar wat bloemen gestuurd en naar Theodore ook omdat ik ze wou bedanken voor de geweldige grap bij Snape met de shampoo.'
Ze knikten begrijpend. 'Ik heb vanochtend trouwens nog twee boeketten met lelies gehad,' zei ik. 'Een zonder kaart en eentje met een lelie om een D op het kaartje, hebben jullie enig idee van wie die zouden kunnen zijn?' vroeg ik. 'Zou er misschien eentje van Theodore kunnen zijn?' vroeg Dean. 'Jullie zijn beste vrienden maar misschien voelt hij wel meer voor je, net als bij Ron enHermione alleen denk ik niet dat Ron subtiel genoeg zou zijn om Hermione een boeket van haar favoriete bloemen te sturen.'
Ik lachte zwakjes. 'Nee, Theodore voelt niets meer voor mij als vriendschap, we zijn praktisch broer en zus dus dat kan het nooit zijn maar ik ben echt benieuwd wie het wel geweest kan zijn.'
Seamus en Dean gaven elkaar een blik die me het idee gaf dat ik stom was omdat ik niet doorhad wie het was, wisten zij iets wat ik niet wist?'