Hoofdstuk 19: Bloem der Duisternis
Haar stille leed van deze vragen, wist Ambrosius.
Haar gedachten waren een open boek.
Amarantha wist het ook, en kuste zijn nek. Ze verlangde ook naar hem.
“Ik heb je je hele leven onder mijn hoede gehad, lieve.
“Geen seconde ging voorbij dat ik me geen zorgen maakte om jou.
“Maar ik kon niet eeuwig op je blijven passen, nietwaar?
“Kleine meisjes worden groot.
“En warempel, jij bènt groot, Amarantha.
“Bloem van de duisternis.”
Zacht drukte Ambrosius haar gezicht in zijn hals en wachtte geduldig tot ze zijn slagader gevonden had.
Amarantha ontblootte haar hoektanden en doorkliefde zijn stalen huid.
Zonder Ambrosius kon ze niet leven.
Haar gedachten waren een open boek.
Amarantha wist het ook, en kuste zijn nek. Ze verlangde ook naar hem.
“Ik heb je je hele leven onder mijn hoede gehad, lieve.
“Geen seconde ging voorbij dat ik me geen zorgen maakte om jou.
“Maar ik kon niet eeuwig op je blijven passen, nietwaar?
“Kleine meisjes worden groot.
“En warempel, jij bènt groot, Amarantha.
“Bloem van de duisternis.”
Zacht drukte Ambrosius haar gezicht in zijn hals en wachtte geduldig tot ze zijn slagader gevonden had.
Amarantha ontblootte haar hoektanden en doorkliefde zijn stalen huid.
Zonder Ambrosius kon ze niet leven.
Reageer (4)
<33333
1 decennium geledenwonderfull <3
1 decennium geledenx
M|M
Prachtig
1 decennium geledenOuch.
1 decennium geledenS/M... K zou er een moord voor doen voor zo'n vrouw als Amarantha.