2 - De Audities

Dermot schenkt me zijn verblindende glimlach.
'Dus, hoe heet je?' vraagt hij. Ik glimlach terug. Als ik oninteressant genoeg ben kom ik niet op tv. En daar heb ik geen zin in, ik wil niet dat mijn afgang op nationale tv bekend wordt. Waarom doe ik dit als ik niet op tv wil? Ja, goede vraag.
'Mijn naam is Tara Fairburne,' antwoord ik beleefd. Dermot blijft glimlachen, alsof hij me wil aanmoedigen meer te zeggen. Maar ik zeg niets, en glimlach terug. Uiteindelijk verbreekt Dermot de stilte.
'En hoe oud ben je?' vraagt hij.
'Ik ben achttien jaar oud,' antwoord ik weer, nog altijd glimlachend. Ik wil zielsgraag dat hij weggaat. Ik ben al zenuwachtig genoeg, ik wil gewoon zingen en naar huis gaan. Dermot had ondertussen geleerd dat stilte bij mij niet werkt, dus hij probeert het gesprek gaande te houden.
'En jij doet mee met X-Factor samen met een vriendin?' De spieren in mijn wangen beginnen pijn te doen van het lachen.
'Nee, ik doe mee, zij is hier als steun. Of dat is het idee erachter tenminste.' Ik kijk Kaylee plagend aan. Ze steekt haar tong naar me uit, en we grijnzen naar elkaar.
'Aha,' zegt Dermot. 'En jouw naam is?'
'Kaylee Johnson,' antwoordt Kaylee.
'En heb je Tara wel eens horen zingen?' Oh jee, Kaylee krijgt een ondeugende twinkeling in haar ogen.
'Ja, tot vervelens aan toe. We delen een appartement, en ze zingt onder de douche, tijdens het eten, volgens mij zelfs in haar slaap! De enige reden dat ik haar zo aanmoedig hieraan mee te doen is zodat ik misschien een keer rust aan mijn kop krijg!' Kaylee en Dermot lachen hartelijk.
'Maar is ze wel een beetje goed?' vraagt hij dan.
'Jawel, hoor, als ze haar best doet. Ik persoonlijk houd wel van haar stemklank, maar dan wel met mate.'
'Aha. Dan ben ik zeer benieuwd hoe ze het er vanaf gaat brengen. Ik hoorde net dat het vanaf hier nog ongeveer drie uur duurt, maar je weet maar nooit. Misschien spreken we jullie zo nog, succes!' Thank god, hij gaat weg. Kaylee en ik blijven glimlachen, en zwaaien lieflijk. Zodra ze weg zijn stomp ik Kaylee op haar schouder.
'Auw!' lacht ze. 'Waarom doe je dat nou? Ik was zo aardig over je!'
'Ja, en dat is precies de reden.' Volgens mij draai ik door.

Het plaatje in het vorige hoofdstuk was misschien niet helemaal duidelijk (though beautiful). Dus vandaar, hier een foto van 'Tara':

Als ik schrijf vanuit mijn personage zal dit steeds het plaatje zijn (voorlopig).
En, overigens, dit is hoe Kaylee eruit ziet: