41.

Zayn Malik

Bzzz Bzzz Bzz. Er trilde iets tegen mijn been. Ik probeerde mijn gsm uit mijn broekzak te nemen, wat niet zo handig was. Net voor ik opnam, zag ik dat Niall nog sliep. 'Hallo?' fluisterde ik. 'Zayn, je moet komen. NU!' riep Stephanie haar moeder. Paniek raasde door mijn lichaam. 'Wat? Waarom? Wat is er gebeurd? Er is toch niets ergs aan de hand?' zei ik al iets harder. Ik voelde dat Niall lichtjes bewoog en hield me zo stil mogelijk. 'Nee, er is niets ergs aan de hand, maar je moet komen,' zei ze. 'Maar ik mag nog niet binnen, het is nog geen bezoekuur,' zei ik. 'Wat? Het is al twee uur,' zei ze verbaasd. Ik wierp een blik op de klok. Wow, heb ik echt zo lang geslapen? Hoelaat was ik eigenlijk thuis gekomen vannacht? Focus, Zayn, focus... 'Ik kom eraan,' zei ik nog en ik legde af. Ik stond op en hoorde Niall iets mompelen. Toen ik opstond en net de kamer wou verlaten, hoorde ik Niall iets vragen: 'Wat ga je doen?' Je hoorde aan zijn hese ochtendstem dat hij net wakker was. 'Ik ga naar het ziekenhuis. Ze hebben me wakker gebeld en vroegen of ik meteen wou langskomen,' zei ik. Niall mompelde nog wat en trok het deken tot over zijn hoofd. Zo te zien had iemand last van een kater.

'Wat is er? Waarom moest ik meteen komen?' was het eerste wat ik vroeg toen ik de kamer ingestormd kwam. Aan Stephanie te zien was er niets ergs aan de hand. Er stonden nog altijd dezelfde apparaten en ze had haar ogen gesloten. 'Ze zei je naam,' zei haar moeder. Met grote ogen keek ik haar aan. 'Wat?' mompelde ik verbaasd. 'Ben je daar zeker van?' vroeg ik. Ze knikte. 'Ze was weer wakker. Deze keer is ze echt ontwaakt uit haar coma. Ze gaan vanavond de eerste test doen.' Terwijl ze dat zei, kreeg ze tranen in haar ogen. Ik ging naar haar toe en gaf haar een bemoedigende knuffel. Eindelijk zou ik haar weer kunnen zien en tegen haar praten. Natuurlijk zag ik haar nu ook en vertelde ik al mijn verhalen, maar dat was niet hetzelfde. Ik ging naast het bed zitten en naam haar hand weer vast. Voorzichtig wreef ik over de rug van haar hand. 'Sssst, ik ben hier,' fluisterde ik zachtjes. Ze bewoog zachtjes en haar ademhaling werd onrustiger. Ik zag hoe ze haar ogen opende, en even knipperde tegen het felle licht. Toen draaide ze haar hoofd. Ze zei één woord. Één woord dat mijn hart op hol deed slaan. 'Zayn.'