In het ziekenhuis - Deel 3

Ik werd terug wakker door Harry die door mijn haar wreef.
'Louis heeft me gebeld.' zei hij.
'Wat?' vroeg ik en ik schoot recht maar ik dook direct terug in elkaar door een steek in mijn buik.
'Wat is er?' vroeg Harry bezorgd en riep snel de verpleegster.
De verpleegster liep naar me en onderzocht me.
Ze gaf me ok een pilletje.
'Wat was dat?' vroeg Harry.
'Door haar hersenschudding en alle emoties.' zei ze.
'En gaat het nu beter met haar?' vroeg hij.
'Ja hoor.' zei ze en verliet de kamer.
Harry kwam terug naast me zitten en pakte mijn hand.
'Wat heeft hij nu gezegt?' vroeg ik aandringend.
'Hij wil alleen zijn vanavond, en dat hij het niet meer weet, maar dat we ons geen zorgen moeten maken.' zei hij.
'Geen zorgen maken, hij heeft makkelijk praten.' zei ik.
'Rustig blijven ehj.' zei Harry.
'Jaja.' zei ik.
'Slaap nu maar een beetje.' zei hij.
'Ok.' zei ik en gaf Hary een knuffel en hij ging in de zetel naast mijn bed liggen.
'Bedankt.' zei ik.
'Graag gedaan.' zei hij zacht.
Met mijn gedachten bij Louis viel ik in slaap.
Toen ik wakker werd zag ik dat Harry nog sliep en mijn ontbijt al op tafel stond.
Ik keek naar de klok die boven mijn bed hieng, het was al 10 uur.
Stil stapte ik uit bed en ging aan het tafeltje zitten en begon te eten.
Om half 11 ging ik naar de badkamer en begon me een beetje te wassen, met die baxter was dat niet simpel.
'Jess?' hoorde ik opeens.
'Ik ben in de badkamer.' riep ik.
'Ok.' zei hij.
Een beetje later ging ik terug.
'Is het goed dat ik nu een beetje naar huis ga en rond half 3 terug kom?' vroeg Harry.
'Ja, dat is goed.' zei ik.
'Zodat ik me ook kan douchen en eten enzo.' zei hij.
'Ga maar.' zei ik en ik gaf hem een kus op zijn kaak en hij liep naar buiten.
Ik keek wat naar tv, het was ongelofelijk saai als ik zo alleen was.
Tot plots de telefoon ging het was Lottie.
'Hey Lottie.' zei ik.
'Hey, hoe is het?' vroeg ze.
'Gaat wel, en met jou?' vroeg ik.
'Goed, Lou al gehoord?' vroeg ze.
'Hij zou vandaag komen, maar het ziet er niet goed uit.' zei ik. Ik probeerde mijn tranen te bedwingen.
'Ma schattie toch.' zei ze.
'Weet jij toevallig niet waar hij is?' vroeg ik.
'Nee, het spijt me.' zei ze.
We bleven maar praten en praten.
Na 3 kwartiertjes bellen legde we af en nog geen minuut later werd er op de deur geklopt.