Chapter seven.

avalon.

Al snel waren we op het terrein aan gekomen. Josh was met de auto langs de bewaking gereden en ik had al meteen gemerkt dat er een menigte meiden voor het gebouw stonden. Daar was dus ook alle bewaking voor. Terwijl Josh het bewaakte terrein opreed had ik me omgedraaid om naar de menigte fanmeiden te kijken, die me iet wat bang maakte, waarna ik me snel weer terug draaide.
"Zijn er altijd zoveel meiden buiten?" vroeg ik en speelde met de mouw van mijn jas. Josh keek even opzij, waarna hij zijn wenkbrauwen op trok en weer naar het weggetje keek, dat naar achter het gebouw leed.
"Dat waren er redelijk weinig, meestal zijn het er meer." zei hij nonchalant en mijn lichte ogen werden groot.
"Holy shit." fluister ik en beet op mijn onderlip. Josh hoorde ik zachtjes lachen en hij stopte de auto nadat hij een soort parkeergarage speciaal voor medewerkers in was gereden. Ik maakte mijn riem los en klom toen de auto uit. Ik snoof even.
"Het ruikt hier raar." zei ik lachend en stopte mijn vinger in mijn broekzakken. Josh lachtte weer.
"Dat krijg je nou eenmaal in een parkeergarage." zei hij lachend, zette de auto op slot en stopte zijn eigen handen in zijn jaszakken, waarna we samen richting de ingang - of in ieder geval de ingang voor ons- liepen.
Binnen zag alles er erg druk uit. Verschillende mensen liepen rond, waarvan de meeste zo'n oortjes in hadden. Was het altijd zo of was het nu alleen zo omdat ze een nieuwe gitarist nodig hebben op het laatste moment. Ik grinnikte zachtjes en Josh liep meteen door, geen idee waarheen, maar ik volgde hem braaf, terwijl ik rond keek. Een paar mensen keken ons na en ik nam snel een paar grotere passen zodat ik naast Josh liep.
"En waar gaan we nu precies heen?" vroeg ik nieuwsgierig. Het was hier enorm, ik zou hier zo verdwalen. Het was redelijk warm hierbinnen, maar ik wou wachten met mijn jas uitdoen en mijn muts liet ik gewoon op.
"Ik moet even de anderen zoeken, je voorstellen en daarna I don't know, ik denk dat de stylisten je kleding maten willen weten enzo en dan moet je diehard gaan oefenen met Niall en Sandy op de gitaar." somde Josh op en ik zuchtte even, maar zoveel leek dat niet.
"En Sandy is?" vroeg ik nieuwsgierig terwijl we een hoek omliepen. Josh glimlachte naar me en keek me aan.
"Een gast die basgitaar speelt, maar hij is echt aardig." zei hij glimlachend. Ik trok mijn wenkbrauwen op en bleef Josh volgen. Voor me gevoel liepen we rondjes, maar Josh wist hier de weg, want hij trok een deur open waar 'Only for employees.' Ik haalde me schouders op, geen idee waarom we daar in hemelsnaam heen moesten, maar goed. Ik liep met een glimlach op mijn gezicht achter Josh aan. Binnen zag ik dat hier alle apparatuur stond, van verstekers tot verschillende stukken van een drumstel. Ik grijnsde onbedoeld een beetje.
"Zoek maar even een gitaar hier, dan sms ik Niall even dat we er zijn." zei Josh en hij ging op een doos zitten, waar ik geen idee van heb wat er in zou moeten zitten. Ik keek even om mij heen en zag dat er een rek met een stuk over acht negen verschillende gitaren stonden. Ik grijnsde even en pakte de simpele akoestische gitaar vast aan zijn hals en Josh keek op van zijn iPhone. Een glimlach sierde er op z'n lippen.
"Kun je ook even die drum stokken daar pakken?" vroeg hij en hij wees naar links, terwijl niet eens zag waar hij heen wees. Mijn ogen zagen de drumstokjes meteen en ik pakte deze. Josh sprong op, ik gokte dat hij Niall had gesms't en waarschijnlijk ook antwoord terug had gekregen.
"We moeten naar het podium, want daar is iedereen, kun je meteen mee oefenen." zei hij vrolijk en hij pakte mijn hand vast om me uit het kamertje te trekken en weer het doolhof van gangen op.
Al snel trok Josh een grote deur open en toen zag ik hoe groot het eigenlijk hier was. Ik had geen idee hoeveel mensen hier binnen konden, maar ik gokte op tien duizend. Nee, ik was slecht in gokken, maar echt ontiegelijk veel. Mijn lichte ogen werden groot. De gitaar hing met de band rond mijn nek en Josh had mijn hand los gelaten en was naar het podium toe gerend en erop geklommen, wat er best schattig uitzag, omdat hij nogal klein was en er moeilijk op kwam. Ik grinnikte even en keek rond. Ik nam het trapje dat naast het podium neer was gezet en ik liep lichtelijk verlegen het podium op. Op het podium rende vijf jongens rond met hun microfoon en ze waren volgens mij niet echt serieus bezig, maar uit Josh zijn verhalen had ik al begrepen dat ze niet echt serieus waren. Ik grinnikte even en de jongen met de streepjes t-shirt die ik nog niet kende kwam op me af gehuppeld.
"Jij bent zeker Avalon?" vroeg hij met een brede glimlach op zijn lippen. "Ik ben Louis Tomlinson."
"En zijn moeder noemt hem Boo Bear." riep de krullenbol en ik begon te lachen, waarna Louis achter de krullenbol aan rende, om hem vervolgens te tackelen en lachend op de grond terecht te komen. Ik trok lachend mijn wenkbrauwen op. Niall herkende ik nog van gister, die lachend op de grond zat met ook een akoestische gitaar op zijn schoot. Hij zwaaide met een brede glimlach en ik zwaaide vrolijk terug.
"Hey Avalon!" riep hij glimlachend en ik grinnikte even. Ik stond er een beetje ongemakkelijk bij, geen idee wat ik precies moest doen. Een redelijk stevige man, middelbare leeftijd, kwam naar me toe gelopen. Volgens mij was hij een bewaker of iets in die trant.
"Jij bent zeker Avalon waar Josh over had verteld, Hoi, ik ben Paul Higgins en ik moet op deze apen passen en zorgen dat ze niets gevaarlijks doen of hun iets overkomt." zei hij vriendelijk en stak zijn hand uit. We schudde even de hand.
"Dus wat moet ik precies doen?" vroeg ik voorzichtig en beet op mijn onderlip.
"Niall en Sandy zullen je helpen zo veel mogelijk van de gitaar partijen te leren en dan hopen dat het vanavond goed gaat, maar de concerten van One Direction zijn altijd rommelig, dus het maakt niet heel veel uit als iets niet helemaal goed gaat." antwoordde hij vriendelijk. "Maar ik denk dat we even de stylisten erbij moeten halen, zodat we kleding voor je kunnen regelen voor vanavond en dan kun je gaan oefenen." Ik knikte alleen maar en zocht Josh, die met zijn drum stokken aan het spelen was en op de kruk achter zijn drumstel zat. Ik knikte naar Paul.
"Dit zijn trouwens Liam en Zayn," zei hij en hij wees naar de jongen met het donkerblonde kuifje en de jongen met het ravenzwarte haar en de blonde pluk. "Die krullenbol is Harry en Louis en Niall ken je al. Dat is Sandy en achter het keyboard staat Jon." Ik volgde de vinger van Paul en ik knikte. Dit was best makkelijk, ze leken tenminste niet allemaal zo vreselijk op elkaar. Niall was met de jongen, of moest ik hem man noemen, die Sandy heette naar me toegelopen en Paul liet me bij hun achter.
"Dus, welke liedjes ken je allemaal al?" vroeg Niall vrolijk met zijn Ierse accent.
"Ehh. Ik ken sowieso What Makes You Beautiful en One Thing, verder weet ik niet precies welke liedjes jullie allemaal doen." antwoordde ik voorzichtig en ik keek van Niall naar Sandy, die zijn mond open trok.
"Ik heb een soort boek met alle partijen voor de gitaar en basgitaar van de songs die we doen, maar die ligt in de kleedkamer." zei hij en hij trok zijn wenkbrauwen op.
"Dan gaan we daarheen, dan kan Avalon meteen de maten van haar kleren doorgeven aan Lou en dan kunnen ze ook kijken wat ze met haar make-up en haar gaan doen." zei Niall met een brede glimlach. Ik trok mijn wenkbrauwen op.
"Onze styliste." zei Sandy lachend, doelend op Lou. Ik knikte even en werd toen door Niall meegetrokken het trappetje af, richting de kleedkamer. Sandy volgde achter me.
_______________________

Nou, wat vonden jullie van dit hoofdstukje? Ik vind hem nogal weird, maar goed. Ik ben weird. haha. Ik probeer echt zoveel mogelijk te schrijven, maar ik heb niet zoveel inspiratie en ik fail weer want ik weet al wat ik op het einde van het verhaal ga schrijven, maar er komen waarschijnlijk nog tig hoofstukjes hahaha. don't worry. Als ik zin heb komt er daarna ook nog een deel 2. Haha. iloveyouguyz x