Hoofdstuk 9 deel B

Hoofdstuk 9 deel B

Louis POV.
Ik werd wakker door een vreemd geluid op de gang. Voorzichtig draaide ik mijn hoofd om zodat ik naar de deur keek ik had nog steeds mijn armen rond Harry. Ik hoorde het geluid nog eens en het leek wel op een zwerm bijen die voor de deur rond zoemde. Zo voorzichtig mogelijk probeerde ik op te staan, ik sloop naar de deur en met een ruk deed ik deze open. Daar stonden allemaal objecten naar mij te staren met wijde ogen. Ik liep naar buiten en sloot de deur achter mij om Harry niet wakker te maken. Het leek wel of ze een bijeenkomst hielden voor mijn slaapkamerdeur. ‘wat heeft dit te betekenen’ fluisterde ik luid. Ik keek naar Liam die me nog steeds met grote ogen aankeek. ’S-S-sorry mijnheer’ stotterde hij.

Ik keek rond en zag dat iedereen me nog steeds met grote ogen aankeek. Ik fronste en toen drong het tot me door, ik stond ik de gang met alleen mijn boxers aan ik was bedekt met zuigplekken. Met die gedachten voelde ik mijn wangen vuurrood worden. ‘ik…uh…sorry’ stotterde ik ,ik wist niet wat zeggen. Het klonk meer als een vraag. ‘nee het is niets schatje, sorry dat we storen maar allereerst waren er een paar van ons heel nieuwsgierig en ten tweede werd de kok woest omdat jullie het ontbijt hebben gemist het spijt ons liefje’ zei Mary lief. Ze was tenminste eerlijk, ze begon iedereen weg te duwen en de objecten begonnen naar alle kanten te lopen en terug naar hun plaatsen te gaan. Toen drong het tot me door dat we het ontbijt hadden gemist, maar ik vond het niet erg ik had deze slaap nodig en hij was zo zalig.

Voorzichtig deed ik de deur terug open omdat ik terug bij Harry wouw gaan liggen. Toen ik de deur had gesloten en me terug had omgedraaid zag ik hem rechtop in het bed zitten, oh nee hij was wakker geworden en het leek wel of hij bang was, zijn ogen waren wijd en met zijn klauwen hield hij de half gescheurde dekens vast. Ik liep naar hem toe. ‘Haz wat is er? Komaan Haz praat wat is er gebeurd?’ vroeg ik maar ik kreeg geen antwoord. Ik ging naast hem op het bed zitten en schoof naar hem toen en ik legde mijn hoofd op zijn schouders. Hij kalmeerde en zuchtte diep. ‘Haz?’ vroeg ik. ‘Het spijt me Louis, ik dacht gewoon…nee niets laat maar.’ Zei hij. ‘Nee vertel hem me alsjeblieft?’ vroeg ik en ik gaf hem een kus op zijn wang. ‘ik-ik dacht…dat je…misschien…weg was’ zei hij. Ik trok mijn hoofd weg van zijn schouders en keek hem met wijde ogen aan. ‘waarom denk je dat ik dat zou doen?’ zei ik boos, ja ik was boos want dat was een teken dat hij me niet vertrouwde, waarom dacht hij dat ik wegging.? ‘alsjeblieft niet boos zijn’ fluisterde hij. Ik zag tranen in zijn ogen opkomen en ik voelde me zo schuldig. ‘ik ben niet boos, maar ik wil gewoon dat je weet dat ik je niet alleen laat Haz’ zei ik met een zucht en ik keek naar de lakens. Ik voelde zij hand voorzichtig onder mijn kin, hij was bang dat hij me met zijn klauwen ging opensnijden. Voorzichtig tilde hij mijn hoofd op zodat ik recht in zijn ogen keek. ‘ bedankt en het spijt me echt’ zei hij met een glimlach.

Ik glimlachte terug en met een brede lach sprong ik op. ‘kom nu, de kok is woest omdat we zijn ontbijt hebben gemist’ zei ik. ‘gemist? Hoe lang heb ik geslapen?’ vroeg hij en hij keek vragend naar mij maar ik trok mijn schouders op. ‘ ik heb geen idee maar ik weet wel dat als we ons niet haasten we het middageten ook missen’ zei ik met een knipoog. Ik liep weer naar de deur maar werd tegen gehouden door Harry die voor de deur sprong. Ik keek hem verbaasd en geschrokken aan. ‘misschien is het een idee om wat kleren aan te trekken Lou’ zei hij met een knipoog. ‘ow, ja ok sorry’ zei ik zacht. Ik bloosde hard dit was u al de tweede keer dat ik gewoon vergat om kleren aan te trekken deze jongen zit te veel in mijn gedachten.

Hij lachte luid en ik begon de kleren van gisteren avond aan te trekken. ‘zouden ze door hebben dat dit mijn pak is’ vroeg ik aan Harry die maar niet kon stoppen met lachen. ‘nee hoor valt echt niet op’ zei hij tussen lachen door. Ik wist dat ze het wel door zouden hebben maar wat wil je Danielle was weg ze was niet in de kamer en zij was degene die mijn kleren had. Dus het was niet mijn fout. We liepen samen naar buiten toen Harry plots zuchtte. ‘wat is er?’ vroeg ik bezorgd. ‘je stapt traag’ zei hij terug. Ik keek hem aan met een wenkbrauw op getrokken. ‘sorry hoor maar ik heb nu eenmaal iets kortere benen dan jij’ zei ik en ik deed of ik boos was. hij begon te lachen. ‘kom spring erop’ zei hij plots. Ik draaide me om en ik zag dat hij gehurkt op de grond zat. Ok deze jongen zit vol verassingen, maar ik zei geen nee en met een glimlach sprong ik op zijn brede rug. Hij liep door het kasteel en ik voelde de wind door mijn haren waaien. Het duurde niet lang voor we in de eetkamer waren en dat vond ik jammer met een zucht sprong ik van hem. Ik keek hem met droevige ogen aan en hij glimlachte alleen maar. ‘jij bent echt raar, ik beloof je dat je straks terug mag’ zei hij lachend en zo volwassen als ik was begon ik van blijdschap kleine sprongetjes te maken wat hem alleen nog maar harder liet lachen. Nadat hij was uitgelachen liepen we naar de tafel die gedekt was met alle soorten voedsel. We begonnen te eten.