Hoofstuk 6.

tegen de tijd dat we aangekomen waren bij Kim's huis was het kind in slaap gevallen.
De brief hield ik in mijn handen geklemd .
Jared tilde het kind uit de auto en legde het in kim's bed. Daarna begon hij de auto uit te laden met mijn spullen.
We liepen naar binnen en gingen aan de eettafel zitten.
''wie gaat hem voorlezen?'' vroeg Kim. ''Ik doe het wel'' zei Seth.
Ik gaf hem de brief , hij haalde diep adem en begon met lezen.

Beste iemand die mijn dochtertje heeft gevonden.

Ik wist niet of ik het op tijd zou halen om uit de stad te komen , dus maakte ik deze brief.
Ik smeek jullie om voor haar te zorgen als jullie eigen dochter!
Ze verdiend een goed leven en toekomst.
Zorg goed voor haar , ook als ik dood ben gegaan.
In de rugzak zitten ook haar kleren en haar lievelings speelgoed.
Ook informatie over haar familie en over mij.
De meeste familie is overleden net zoals haar vader.
Mijn dochter heet Evi , ze is 9 en word op 15 juli 10.
Haar geboorte bewijs , paspoort , en andere informatie over haar zitten in haar rugzak.

Zorg voor haar.

Marianne.

Toen Seth klaar was met voorlezen waren we allemaal stil.
''Ze wist het al , ze wist waarschijnlijk dat ze het niet overleven zou dus heeft ze dat geschreven'' zei Kim zacht. ''Vreselijk'' fluiterde Jared.
Ik kon niets zeggen , geen enkel woord uitbrengen . Dit was te vreselijk voor woorden. Die vrouw , Marianne, wist al dat ze haar kind alleen achter zou laten.
De telefoon verbrak de eindeloze stilte. Langzaam stond Jared op en liep naar de telefoon.
''Met Jared'' zei hij emotieloos. ''uhu , ja alles gaat goed met haar , ze heeft echt geluk gehad! Het is dat Kayla op een hoek huis woont anders waren ze dood geweest.''
We hoorden iemand aan de andere telefoon praten maar konden het niet verstaan.
''Ja , ze. Seth was bij haar.'' zei Jared.
''Nee weet ik niet , ik denk het wel.''
Jared luisterde weer.
''ja is goed , tot straks.'' zei hij en hij legde de telefoon terug op de oplader.
''Edward '' zei hij toen hij onze nieuwschierige ogen zag. '' De Cullens komen straks.''
''Je hoeft niet voor de Cullens te blijven hoor'' zei Kim bezorgd.
''Hoezo ? '' vroeg ik.
''Weerwolven en vampieren zijn eigenlijk vijanden van elkaar.'' antwoorde Jared mijn vraag.
Ik keek naar Seth die al de hele tijd niks gezegd had.
De bel ging en Kim deed open , 1 voor 1 kwamen ze binnen .
Niet alleen de Cullens maar ook de Quileutte pack.
Esme was de eerste die naar me me toe kwam.
''Gaat alles goed?'' vroeg ze en haar mooie gezicht stond bezorgd.
''Alles is oke'' zei ik en ik glimlachte.
We liepen met z'n allen naar de woonkamer .
Kim wees een kast aan waar er nog meer stoelen stonden en sommige pakte een stoel uit de kast of van de eet tafel.
Ondertussen was Jared alles aan het vertellen terwijl Seth er soms dingen vrolijk tussen door vertelde.
Ze vroegen mij om het stuk over Evi te vertellen.
Toen ik bezig was met het beschrijven hoe haar moeder er bij had gelegen zag ik Evi in de deur opening staan.
De anderen hadden opgemerkt dat ik ineens stopte met het vertellen en keken naar het punt waar ik naar keek.
Ik haalde diep adem en probeerde te denken wat ik nu het beste kon doen.
Ze kwam langzaam lopend naar me toe , iedereen in de kamer was ze vergeten ze keek alleen naar mij.
Ze kwam naast me staan en zei met een klein stemmetje ,die zo goed bij haar breekbare uiterlijk paste , dat ze niet kon slapen.
''Kom maar Evi , ik ga met je mee naar boven.'' zei ik zacht tegen het meisje.
Het verbaaste me dat ik wat uit mijn keel kreeg aangezien ik bijna moest huilen om dat verdrietige gezichtje.
''Nee'' zei ze zacht maar vastberaden.'' ik wil hier blijven.
Ik glimlachte en trok het kleine meisje bij me op de bank.
Ze rilde en haar gezichtje was lijkbleek.
Ik keek naast me en zag dat Carlisle daar zat.
Hij zag het ook en stond op.
''zou.. Seth zou je het erg vinden om hier te komen zitten?'' vroeg ik. '' ze heeft het koud.
Seth knikte en stond op en kwam naast Evi op de bank te zitten.
Hij keek me aan en lachte vrolijk , alsof er niks aan de hand was.
Even vergat ik al mijn zorgen maar toen kwam ik terug tot de realiteit toen ik Bella's hand op mijn arm voelde.
''Heb je - waren je ouders bij je?'' vroeg ze.
''mijn ... mijn ouders . Ze zouden vandaag thuis komen!'' ik fluisterde.
En klampte me aan Bella vast.
Ik had de hele tijd alleen aan Evi of Seth of aan die naschokken van de aardbeving die nog zou moeten komen dat ik helemaal vergeten was dat mijn ouders vandaag thuis zouden komen.
''Bel je ouders dan Kayla!'' zei Emily en ik rende naar de telefoon.
''Zet hem wel op luidspeaker ! ''' zei Kim.
De telefoon stond in de woonkamer naast de tv en al snel draaide ik mijn moeders nummer.
''Halloo , met het antwoord apperaat van Anja Lotaarse ik ben er niet spreek je bericht in na de piep''
Ik zichte en drukte het nummer weg daarna belde ik mijn vaders nummer ,
een onbekende vrouwlijke stem nam op.
''Goedemiddag, U spreekt met het aardbeving overlijdings centrum waar we naar gegevens zoeken van de overleden van de aardbeving. kan ik u ergens mee helpen?''
Ik voelde de telefoon uit mijn hand vallen .
Ik zakte neer op mijn knieen , heel mijn leven was ingestord in een seconde.
Mijn ouders. dood. door die freaking aardbeving.
Ik kon niet huilen en niet praten , geen enkel geluid kwam uit mijn keel.
Het enige wat ik herhaalde in mijn hoofd was dat mijn ouders dood waren.
Iedereen keek me geschokt aan , ze hadden het gesprek natuurlijk gehoord aangzien hij op luidspeaker stond.
''hallo? hallo?'' vroeg de onbekende stem.
Sam die zich het snelste had hersteld greep naar de telefoon.
''Hallo , excuses . Hoe komt u aan de telefoon van meneer Lotaarse?'' vroeg Sam.
''Meneer Lotaarse is ongekomen bij een auto ongeluk doordat er een boom boven op hen was gekomen , mevrouw Lotaarse integendeel leeft nog , maar ze heeft niet veel kans om het te halen.''
Ik stond op en ging naast Sam staan.
''Ik wil naar mijn moeder.'' zei ik vastberaden. '' NU!''
Hij kuchte.
''Mevrouw zou u zo vriendelijk zijn om het adres waar Mevrouw Lotaarse is door te geven?''
Ze gaf het adres door en er werd besproken wie er mee zou gaan met me.
''Seth'' fluisterde ik en ik pakte hem bij zijn arm.''ga asjeblieft mee.''
Hij sloeg zijn arm om me heen en knikte.
Uitendelijk waren ze eruit gekomen wie mee zouden gaan.
Kim , Seth , Carlisle want hij was natuurlijk een dokter , Edward en Evi.
Ik kon het arme kind niet alleen laten met al die vreemden en aangezien ze mij als enige vertrouwde omdat ik haar gevonden had nam ik haar dus met me mee.
We gingen met 1 auto , Evi bij me opschoot en Seth in het midden.
''Dus , eh . '' zei Edward aarzelend. '' jullie zijn nu bij elkaar?''
''Soort van '' zei Seth en hij grijnzde .
Ik glimlachte , Seth was echt nog een groentje , jong en speels.
Hij was ongeveer een paar maanden ouder dan me , en daarom wilde hij in het begin ook geen relatie , we zijn allebei te jong.
Maar Seth kon het niet tegen houden , ik was tenslotte zijn inprent.
Toen we voor het ziekenhuis stonden kwamen de zenuwen en angstvlagen terug.
Hoe zou mijn moeder eruit zien? en zou ze nu nog wel leven?
We stapte uit de auto.
Kim had Evi van me overgenomen zodat ik mijn handen vrij had.
Seth pakte mijn hand en samen liepen we het ziekenhuis in , de andere volgend achter ons.
We liepen het ziekenhuis in , Carlisle vroeg naar mijn moeder en de verpleegster liep ons voor naar haar kamer.
We moesten een eindje lopen en veel met de trap gaan tot we er eindelijk waren.
''Er mogen maar 2 mensen per keer naar binnen gaan , anders word het te veel voor haar'' zei ze nog en toen liep ze weg.
''Kim '' zei ik en ik wenkte haar.
Ze pakte mijn hand en samen liepen we naar binnen ,
hoe ik mijn moeder toen zag was te vreselijk voor woorden.
Nooit zal ik het vergeten en nooit zal ik ooit nog iets enger vinden dan dit.
''Kayla'' fluisterde mijn moeder . Ze kreeg mijn naam amper over haar lippen.
Ik bleef stok stijf staan , en ik voelde me lijkbleek worden.
Het duizelde om me heen , ik voelde alsof ik over moest geven.