Hoofdstuk 1

De avond kwam en we keken met zijn alle naar de ondergaande zon,het was zo stil dat je een speld kon horen vallen. Langzaam ging die onder, toen de zon weer onder was spreidde iedereen zich uit. Ik had geen opdracht gekregen maar liep ook naar buiten. Ik snoof de frisse lucht op, en was boos dat ik niet het veld in was gestuurd. ik leefde al tweehonderd jaar, en alsnog was ik nog maar een groentje, een leerling. Ik draaide me om en liep naar binnen, de kamer was leeg en ik voelde me eenzaam. Ik spreidde mijn vleugels uit en klapte ze weer in want Sabina kwam er al weer boos aan lopen, ik haalde mijn schouders naar haar op toen ze vor me bleef staan.
"Wat nou?" Vroeg ik, en ik liep weg naar mijn kamer. Het was al een lange tijd geleden dat ik mijn vleugels had uitgestrekt, ik misste ze.Ik ging op mijn bed liggen wachtte tot de andere terug waren, ik was niet in de stemming voor sabina's gezeur dus ded ik mijn dopjes in om muziek te luisteren. Ondanks dat ik mijn oortjes in had kon ik haar nog horen lopen in de woonkamer,ik moest er om lachen. Mijn rug jeukte op de plek waar ik mijn vleugels veilig had opgeborgen, het was niet makkelijk om ze verborgen te houden. Die lange tanden die Erik had omdat hij een vampier was kon je makkelijker verbergen, ik tikte met mijn voeten tegen mijn bed aan met het ritme van de muziek tot ik iemand hoorde kloppen op mijn deur.
"Ga weg" riep ik, maar toch ging de deur open en kwam Erika binnen. Erika had ook geen opdracht gekregen en was daarom ook thuis gebleven, we hoopte beidde dat er ergens deze nacht onze eerste opdracht binnen kwam maar steeds kwam er maar niks. Ik werd er steeds chagarijniger van, maar Erika werd er alleen maar somberder van. Ik had altijd medelijde met Erika, ze trainde zo hard en was echt goed, maar niemand nam haareen keer mee. Ik hoopte heel erg dat zij voor mij een opdracht kreeg.
"Weer niks?" Vroeg ze
" Nee, jij ook niet?" Vroeg ik
"Nee, wat doe je?" Vroeg ze
"Niks, een beetje muziek te luisteren. Weet je wat ik echt graag zou willen? Om vrij te zijn, vrij te zijn om mijn vleugels uit te slaan en naar buiten te vliegen om misdaad te bestrijden." Zei ik
" Dat zal nooit gebeuren en dat weet je, je moet niet zo fantaseren. Jij hebt tenminste prachtige vleugels, ik heb rode ogen en lelijke hoektanden." Zegt ze
" Ik had liever rode ogen en lelijke hoektanden gehad dan deze abnormale vleugels" zei ik
"Maar ze zijn prachtig en passen echt heel mooi bij je!" Zei ze
"Ach, ze zijn wel mooi. Maar waarvoor heb je ze, als je ze niet eens kan uitslaan en weg vliegen.
" Om te showen en Peter en zijn hoofd op hol te brengen, en dat hij je daarna weer dumpt om een meisje met hoektanden."
" Ja inderdaad, dat bedoel ik nou. En ik krijg nooit een opdracht omdat ik alleen maar mensen in de weg loop, en daardoor zal ik voor altijd in dit stomme huis moeten zitten. Alleen omdat ik de enige ben van mijn soort, wat is daar nou leuk aan?" Zei ik, om mijn woorden bij te staan sto pte ik hard in mijn bed.