EPILOOG

Ik zuchtte toen me duidelijk werd dat Harry niets zou los laten. Hij gedroeg zich al een paar dagen vreemd, en ik probeerde er wanhopig achter te komen waarom. Ik was naar het appartement van de lads gekomen omdat ik een verassing had voor Liam, maar ze bleken allemaal naar Nando’s te zijn – behalve Harry, want hij had geen zin. Hij had nergens zin in, de laatste tijd. Ik was dan ook heel erg verbaasd toen ik hem net aantrof, buiten in plaats van in zijn bed, waar hij de afgelopen dagen had gespendeerd.
“We zijn thuis!” schreeuwde Zayn door het appartement. Harry stond op, opgelucht dat ik hem nu niet meer kon bestoken met vragen, en liep terug naar zijn slaapkamer. Ik rolde met mijn ogen. Hoe kon ik die jongen nou helpen als hij niet geholpen willen worden?
“He, Sam!” zei Louis verrast toen hij mij zag zitten.
“Hoi jongens,” glimlachte ik.
“Sam?” vroeg Liam. Hij kwam achter Louis staan in de deuropening en gluurde over diens schouder. Liam duwde Louis aan de kant om mij te omhelzen, maar werd zelf zo ongeveer tegen de muur gegooid door een hyperactieve Niall, die op mij af kwam springen en zijn armen in een wurgende omhelzing om mij heen gooide.
“Sam!” riep hij blij.
“Niall, geen lucht!” piepte ik.
“Oeps, sorry.” Hij grijnsde schaapachtig en liet me los. “Ik heb nogal wat energie door Nando’s.”
“Jij hebt altijd energie,” merkte Zayn droog op. Ik grinnikte.
“Hoi Zayn,” zei ik. Ik gaf hem en Louis ook een knuffel en stond toen voor Liam. Ik drukte mijn mond op de zijne, wat hij helemaal niet erg leek te vinden.
“Ik heb een verrassing voor je,” zei ik toen we elkaar loslieten.
“Wat voor verrassing?” vroeg hij.
Ik glimlachte. “Als je dat zou weten, zou het geen verrassing meer zijn. Ga nu maar snel je koffer inpakken. Neem genoeg kleren mee voor een week, en het gaat warm worden,” waarschuwde ik hem.
Liam glimlachte en trok een wenkbrauw op. “We gaan naar Verona?”
“We gaan naar Verona,” bevestigde ik. Ik kuste hem nog een keer om het besluit te verzegelen.
“Zoek een kamer,” joelde Louis. Ik lachte en liet Liam los.
“Nu, huphup!” Ik gaf hem een zetje richting zijn kamer. Ik plofte op de bank terwijl Liam zijn koffer inpakte en glimlache.
Ik had er zin in.