Zeventig

“Geloof ik?” vroeg hij plagend. Ik grinnikte en veegde mijn tranen weg.
“Ja, nou, ik had mijn aandacht er niet echt bij,” verdedigde ik mezelf.
“Was dat een algemene opmerking of zat er een achterliggende betekenis achter?” herhaalde hij mijn woorden lachend. Ik rolde met mijn ogen.
“Shut up, je weet best wat ik bedoel.”
“Sorry,” zei hij. Ik haalde mijn schouders op.
“Het geeft niet. Ik voel me gewoon nogal verschrikkelijk tegenover Liam.”
“Dat snap ik,” zei Cameron meelevend. “En dat spijt me echt. Ik heb geprobeerde Kendall over te halen, maar hij heeft gedreigd dat hij…” Zijn stem stierf weg, alsof er iets was dat hij niet durfde te vertellen.
“Dat hij wat?” spoorde ik hem aan.
“Niets,” zuchtte hij. Hij wendde zijn hoofd af.
“Hij heeft bij mij ook gedreigd,” bekende ik zacht. Ik staarde naar de grond en beet op mijn lip. “Hij wist een geheim van mij, waarvan ik dacht dat niemand het wist.”
“Wat voor geheim?”
Ik schudde mijn hoofd ten teken dat ik het niet wilde vertellen, maar Cameron leek vastbesloten om er nu voor me te zijn. “Sam, wat voor geheim?” drong hij aan.
Ik zuchtte. “Ik vertel het mijne als jij het jouwe vertelt, goed?” stelde ik voor.
Cameron keek even moeilijk, maar gaf toen toe. “Goed,” zuchtte hij. “Maar jij eerst.”
Ik inhaleerde even diep en sloot mijn ogen. Toen ik het voorstelde leek het een goed idee, maar nu… “Ik was twaalf toen ik voor het eerst naar gitaarles ging,” begon ik zacht te vertellen. “Ik was ontzettend enthousiast, want ik wilde al heel lang gitaar leren spelen. Na maanden van zeuren en bedelen had mijn moeder eindelijk toegegeven, en kreeg ik een gitaar voor mijn verjaardag. Vol enthousiasme ging ik naar mijn eerste les. Ik kreeg priveles van een vrouw. Ze was in de twintig en ontzettend aardig. Jaren lang was ze mijn grote voorbeeld. Ze leerde me bijna alles wat ik weet van gitaren. Maar toen ik zestien was, kreeg ze een ongeluk en belandde in het ziekenhuis. Na haar herstel stopte ze met les geven, maar ik wilde doorgaan. Dus kreeg ik een nieuwe leraar. Samen met Kendall had ik les van hem. Op een dag was Kendall ziek en was ik dus alleen met mijn leraar. Volgens hem had ik een fout gemaakt, dus kwam hij achter me zitten en pakte mijn handen om het me zogenaamd te leren. Ik voelde me er niet goed bij, maar zei er toch niets van, er van overtuigd dat het niks voorstelde. Maar toen begon hij me aan te raken. Ik probeerde weg te gaan, maar hij hield me goed vast. Uiteindelijk wist ik mezelf los te rukken. Hij keek onschuldig en vroeg wat er was, en beweerde dat de aanrakingen per ongeluk gingen. Omdat ik toen nog niet echt ervaring had met jongens en dit soort dingen –oke, ik was gewoon naief- geloofde ik hem. De volgende les was Kendall er weer en alles was gewoon. Het begon allemaal gewoon een foutje te lijken die ik al snel vergat. Maar op een keer was Kendall niet op tijd en werd er gebeld. Hij zou een half uurtje later komen omdat hij zich had verslapen. Mijn leraar en ik besloten maar vast te beginnen. Al snel begon hij weer met aanraken, en het aanraken werd meer dan dat. Ik wilde het niet, en begon te schreeuwen en te slaan, maar hij luisterde niet en hield me goed vast.
Voordat hij iets echt ergs kon doen was het halfuurtje voorbij en klopte Kendall op de deur, waardoor mijn leraar wel moest stoppen. De rest van de les deed hij alsof er niets gebeurd was, maar ik was als de dood voor hem. Ik ben toen begonnen met smeken bij mijn moeder of ik van gitaarles af mocht. Ik wilde haar niet vertellen waarom, en zei dus dat ik het gewoon niet meer leuk vond. Mijn moeder leek het te slikken, en na nog twee laatste lessen mocht ik stoppen. Ik heb het niemand verteld, zelfs niet aan mijn beste vriendin, en dacht dus dat Max, mijn leraar, en ik de enigen waren die het wisten. Maar nu bleek net dat Kendall het de tweede keer had gezien, en daar chanteerde hij me mee.” Ik slikte en veegde een paar verloren tranen weg die over mijn wangen zweefden. Ik had nachtmerries overgehouden aan de gitaarlessen. Hij had me kapot gemaakt.