Zestig

Met mijn zonnebril op liep ik de warme lucht van Italie in. Ongelofelijk dat Liam dit echt had geregeld. In het vliegtuig had ik Tirza gesmst, die onmiddellijk gillend reageerde en beweerde dat ze ontzettend jaloers was op me, omdat ik het allerbeste vriendje ooit had. En om eerlijk te zijn was ik het roerend met haar eens.
“Dit is zo geweldig,” zuchtte ik tevreden. Liam sloeg een arm om me heen.
“Ik ben blij dat je het leuk vind,” zei hij.
“Hoe kan ik het nou niet leuk vinden? Al sinds ik Romeo en Julia had gelezen, droomde ik er van om hier heen te gaan, en nu ben ik er, met de allerliefste jongen ter wereld!” Ik drukte mijn lippen op de zijne om mijn woorden kracht bij te zetten. Liam glimlachte en kuste me terug.
“Kom, we gaan naar ons hotel,” zei hij. Het hotel was een allerliefst typisch Italiaans huis, met balkons die uitkeken op een lief pleintje. Liam kende me zo goed, dit was echt helemaal mijn ding. Op onze kamer keek ik mijn ogen uit. Het was een witte kamer met donkerhouten meubels, wat een gezellige sfeer veroorzaakte. Ik plofte op het bed, dat opmerkelijk zacht was. Ik streek met mijn hand over de lelieblanke lakens die op het bed lagen. Hier kon ik wel aan wennen.
“Moet je dit zien, babe,” zei Liam. Ik stond op en liep naar hem toe. Aan onze kamer zat een prachtig balkon, die, net als de balkons die ik eerder had gezien, uitkeek op datzelfde pleintje. Ik legde mijn hoofd op Liam’s schouder.
“Ik hou van je,” zei ik zacht. Liam drukte een kus op mijn hoofd. “Ik ook van jou.”
“Zullen we een ijsje halen?” stelde Liam voor. Ik knikte en we liepen naar het pleintje, waar een kleine ijssalon zat. Liam bestelde een hoorntje met aardbei en chocola, en ik met citroen en mango. Ik wist niet waarom, maar dat waren absoluut mijn favoriete smaken. De meeste meisjes hadden chocola of iets anders zoets, maar ik was meer van het fris. Likkend aan onze ijsjes besloten we Verona te gaan verkennen. Al snel kwam ik er achter dat het net zo’n mooi en pittoresk stadje was als ik altijd had gedacht. Ergens in een straatje keek ik Liam ondeugend aan.
“Liam?”
“Ja?” zei hij niets vermoedend.
“Er zit wat op je wang.”
“Wat dan?” Hij wreef even over zijn wang.
“Dit!” lachte ik, en ik duwde mijn ijsje tegen zijn wang. Liam schreeuwde even door de kou.
“O, die ga je zo terugkrijgen!” riep hij. Hij haalde uit met zijn ijsje, maar ik dook lachend weg om hem opnieuw te raken met mijn ijsje. En zo ontstond een ijsgevecht. We trokken veel bekijks op het pleintje, en al gauw werd Liam herkend, wat helaas een einde aan ons gevecht maakte. Nog nagrinnikend veegde ik een beetje ijs van mijn gezicht terwijl Liam handtekeningen uitdeelde en foto’s maakte. Die meisjes die met hem op de foto gingen waren vast ontzettend blij, want het zouden unieke foto’s worden door het ijs dat ik op zijn gezicht had gesmeerd.
Toen hij klaar was liep hij terug naar mij en pakte mijn hand. “Kom, dan gaan we in het hotel ons even opknappen,” lachte hij. Ik stemde grijnzend in en hand in hand liepen we naar ons hotel, waar we ook vreemd werden aangekeken. Eenmaal op onze hotelkamer pakte ik een warme handdoek en wreef over mijn gezicht.
“Wacht even!” Liam hield mijn arm tegen en ik keek hem vragend aan. “Ik heb je ijsje nog niet geproefd.”
Hij likte even over mijn wang. “Lekker,” constateerde hij. Ik rolde lachend met mijn ogen.
“Dat is dus echt zo’n jongensactie,” zei ik hoofdschuddend. Liam lachte.